Sinds de in 2001 uitgekomen E.P. Where Dreams Turn To Dust (uitgebracht via het kleine, maar sterke label Rage of Achilles) kijk ik al uit naar deze full length. De melancholische, reflectieve sfeer die Forest of Shadows namelijk wist te creren, maakte bijzonder veel indruk. Departure ligt in het verlengde van de E.P. en bevat vijf lange, goed doordachte nummers, die het niet zozeer van afwisseling (juist het repetitieve karakter van de nummers blijkt een uitstekende manier om de juiste stemming te creren) of technisch vernuft moeten hebben, maar uitblinken in het neerzetten van een sombere ambiance.
De band neemt zich ruimschoots de tijd om de nummers uit te werken, zoals wel blijkt uit opener Sleeping Death, dat zeer kalm begint en pas na een minuut of acht echt op gang komt. De muziek laat zich niet echt makkelijk omschrijven, maar denk aan een kruisbestuiving van Opeth, Agalloch en My Dying Bride en je krijgt een aardig idee hoe deze band klinkt. Door voortdurend in hetzelfde tempo voort te slepen, weet Forest of Shadows mits je echt goed voor de muziek gaat zitten een soort hypnose op te roepen waarbij je als luisteraar dieper en dieper wegzinkt. Die hypnose eindigt dan ook pas bij het einde van het laatste nummer (Departure het titelnummer), waar de band toch nog even het gaspedaal flink intrapt, de luisteraar daarbij bruut wakker schuddend.
Ik werp nogmaals een blik naar buiten. De bladeren dansen nog steeds in het rond en ook de grauwe wolken zijn niet verdwenen. In de verte hoor ik het dreigende gerommel van een onweersbui naderbij komen. Langzaam beginnen de eerste druppels uit de lucht te vallen en tegen de ruit te slaan. Ik zet Departure nog maar eens op
Tracklist:
1. Sleeping Death
2. November Dream
3. Bleak Dormition
4. Open Wound
5. Departure
