Bij het horen van Follow The Instructions van F.O.B. kreeg ik direct de smaak van zo`n broodje in m`n mond. Want gedurfd is het zeker maar het resultaat laat behoorlijk te wensen over.
F.O.B. maakt naar eigen zeggen schizo blast death metal. Schizo en metal kloppen vrij aardig, de rest kun je meteen vergeten. Persoonlijk zou ik de muziek van FOB willen omschrijven als een te omvangrijke mix van allerlei muzikale factoren waar veel metal inderdaad op steunt. Los van elkaar leveren ze vaak een onmisbare bijdrage op een goede plaat, maar zo op 1 hoop gegooid smaakt het echt naar droog modder met pastasaus en kaas.
Het meeste ( en het eerste) waar ik mij persoonlijk aan stoor is dat de nummers totaal geen samenhang hebben. Niet qua ritme, niet qua compositie, niet qua instrumenten, niet qua vocalen. Elk nummer lijkt te bestaan uit zeer losse muzikale fragmenten die werkelijk aan geen kant op elkaar aan willen sluiten. Ook heeft de schijf absoluut geen vast en dus kenmerkend geluid. Op elk nummer presenteren de gitaren,drums en vocalen weer geheel andere capriolen wardoor de nummers ook onderling nauwelijks connectie vertonen. De enige factoren waaraan je kan horen dat de nummers enigzins bij elkaar zouden kunnen horen, zijn de echt op elk nummer terugkerende chaos, en de brakke vocalen.
De vocalen hebben op zich wel goede bedoelingen. Maar feit is dat onze F.O.B.-brulboei de diepe grunt die hij van tussen z`n ribben tracht te persen simpelweg niet haalt. Dat resulteert vaak in bijna schor geschreeuw ipv een fatsoenlijk buikgeknor. De hoge screams die zo nu en dan komen buurten zijn voor de rest ook weinig noemenswaardig, evenals het kots/varkensknor- intro op het nummer The Judge.
Instrumentaal overheersen de gitaren en de drums. En op zich zouden ze het lang niet verkeerd doen, ware het niet dat het geluid wat uit die instrumenten komt totaal niet bij elkaar, en de rest van de plaat past. En te pas en onpas duiken er plots gitaar- en drumsolo`s op, die over het algemeen veel te lang duren ook, om vervolgens abrupt afgebroken te worden door een piepend stemmetje.
Zo kan ik nog wel even doorgaan met het opsommen van de rammelende punten op deze bizarre schijf, maar ik denk dat mijn mening nu wel als gehoord beschouwd mag worden. Om deze plaat geen 3 te hoeven geven zal ik echter nog wel even willen melden dat indien de heren van FOB in het vervolg ( veel) gestructureerder, strakker, voller, krachtiger en met meer definitie zullen spelen met ook beslist een andere vocalist aan de microfoon, ze er geheid op vooruit zullen gaan wat vast gepaard gaat met een betere respons. Want ze kunnen wel spelen!
Wat overigens WEL klopt aan deze 11 nummers tellende ( let op, er staan er maar 10 achterop het plaatje vermeld!) schijf, is de titel. En gaarne zou ik de instructies voor het luisteren ervan willen volgen, ware het niet dat de bewuste bijsluiter nou net moet ontbreken.
Tracklist:
1.Neverending Projection
2.The Mask
3.Whiteness
4.Reality
5.In Progress [instrumental]
6.Time Runs So Slowly
7.The Judge
8.The Horse Blow Job
9.Emotional Sadomasochistic
10.Indian Fall [instrumental]
