Het is een productief jaar voor Kevin Moore (ex-Dream Theater, OSI), want niet alleen kwam eerder dit jaar de soundtrack Ghost Book uit. Binnenkort ligt ook het nieuwe album van zijn Chroma Key project in de schappen.
Voor deze plaat heeft Kevin Moore veel inspiratie gehaald uit het maken van de soundtrack Ghost Book. Graveyard Mountain Home is gebaseerd op de film Age 13 uit 1955 over een jongen die zijn overleden moeder probeert te doen herleven door naar haar radio te staren. Het is echter geen gewone soundtrack. Moore heeft een registratie gemaakt van de door hem ervaren stemmingen in de film en deze verwerkt tot muziekstukken. Hier en daar refereren geluiden wel naar de film, maar het is dus geen soundtrack in de traditionele zin van het woord. De film krijg je bij beide versies van de cd: op dvd of als quicktime-film.
De muziek van Graveyard Mountain Home laat zich niet in enkele woorden omschrijven. Het album omarmt diverse stijlen, zoals triphop, postrock, ietwat psychedelische rock en ambient. De diversiteit aan muzikale invloeden is welhaast net zo groot als bij Maudlin of The Well. Bijna alle nummers zijn gelardeerd met effecten of gesproken fragmenten. Iets dat ervoor zorgt dat het geheel nog sfeervoller wordt net zoals dat bijvoorbeeld gebeurt op het album Flower with No Color van Yoshimi & Yuka. De luisteraar moet niet verrast opkijken wanneer hij plots een hond hoort blaffen in een woeste herfstbui of op voyeuristische wijze getuige is van een telefoongesprek.
De nummers vloeien min of meer in elkaar over en wisselen zeer sterk van sfeerzetting. Zo wordt er geopend met het postrockachtige nummer YYY, dat sterk doet denken aan het album A Data Learn The Language van de groep The Mercury Program. Echter heeft het qua sfeer ook een toonzetting die wat doet denken aan Godspeed You! Black Emperor. Verwacht echter niet het gitaargeweld waarvan deze band zich bedient, want dat is op Graveyard Mountain Home niet terug te vinden.
Zo kabbelt het album voort, wisselend van stemmingen bestaande uit rust met de titeltrack en Sad Sad Movie naar muziek die spreekt vanuit pure wanhoop zoals White Robe, om vervolgens verder te gaan met het beangstigende Mothers Radio. Waarna de luisteraar weer blij verrast wordt met hilarische nummers zoals Before You Started die wel wat weg hebben van het Japanse OOIOO. Het enige mindere stukje aan het album vind ik het nummer Human Love. Een triphopnummer, dat hier en daar wat doet denken aan Massive Attack, dat bij herhaald luisteren vooral vervelend wordt door de spreker: een man met een zwaar accent en niet echt een geweldig geluid. Voor mij doet het flink af aan de sfeer. Niet dat dat erg is, want direct daarna weet Moore opnieuw te boeien.
Graveyard Mountain Home is een zeer geslaagd album en zeker de moeite waard. De interessante achtergrond bij het album van sfeerimpressies is perfect terug te vinden in de muziek. Het kan wat tijd kosten om het volledig te doorgronden, maar wanneer je besluit deze tijd erin te steken, is het zeker geen verspilde moeite.
Tracklist:
1. YYY
2. Give Up
3. White Robe
4. Mothers Radio
5. Graveyard Mountain Home
6. Salvation
7. Before You Started
8. Human Love
9. Come In, Over
10. Pure Laughter
11. Andrew Was Drowning His Stepfather
12. Sad Sad Movie
13. True and Lost
14. Again Today
