Natuurlijk is de vraag dan, of nieuwe zanger Arioch de taak van galspuwer met verve vervuld.
Persoonlijk vond ik de eerste albums van Marduk altijd het beste te pruimen. De sfeer en duistere muzikale passages wisten me vaak te overtuigen. Na de eerste albums kwam toen zanger Legion in beeld. Een vent met een ongelofelijk brute strot. Een brute strot die op plaat wist te overtuigen, maar die live nog wel eens behoorlijk kapot kon klinken.
Zelf vond ik de cd's best aardig en de zeer brute schijf "Panzer Division Marduk" liet me kennis maken met muzikaal extremisme zoals ik dat nog niet eerder had gehoord.
Op "La Grande Dans Macabre" werd gekozen voor een wat tragere aanpak en dit viel niet bij elke fan in goede aarde. Het bombasme dat zo nu en dan opdook werd niet geaccepteerd en gezien de weer wat rauwere opvolger "World Funeral" gaf Marduk deels gehoor aan de roep van de fans. Beide platen waren muzikaal gezien prima werkstukken, maar de stem van Legion begon nu ook zelfs op de albums scheurtjes te vertonen en ook het onheilige vuur leek een beetje te zijn opgebrand.
Nu is er dus een nieuwe zanger gevonden in de persoon van Arioch. Een zanger die z'n keelklanken ook al eens uitbundig liet ontsnappen bij Funeral Mist. Voor insiders was al bekend dat dit figuur een ietwat zwaardere strot had en een incidentele thrashy schreeuw niet achterwege liet.
Na het vertrek van B.War en Legion is Marduk dus de studio weer ingetrokken om "Plague Angel" in te blikken. En het mag gezegd worden, het is een grote vooruitgang.
Hoewel de vorige albums muzikaal niet onaardig waren, lijkt er nu vanwege de herwonnen chemie binnen de band weer enthousiasme te zijn teruggekeerd. De zang is uitstekend, Arioch is gezegend met een lekker krasserig doch zwaar stemgeluid en met veel agressie weet hij van rampestampers als Throne of Rats en Steel Inferno diepzwarte pareltjes te maken.
De nieuwe zanger zal wellicht voor de fans even wennen zijn, maar qua stijl is Marduk weinig veranderd. Nog altijd worden oorverdovende krachtpatsers afgewisseld met meer slepende nummers. Een nummer als Life's Emblem is een prima voorbeeld van dat laatste en ook daarin brand het onheilige vuur als nooit tevoren.
De productie is sterk, erg sterk. De rauwe riffs van Morgan zijn scherper dan ooit en de ruigheid stampt de speakers uit. Ook het fenomenaal strakke drumwerk van Emil is een lust voor het oor en nieuwe bassist Magnus Devo weet door zijn pompende sound de basis voldoende kracht bij te zetten en is dankzij de heldere en zware productie ook duidelijk hoorbaar.
De teksten zijn als vanouds weer op het randje en met tracks als Warschau en Blutrache gaat Marduk verder dan ooit. Overigens is vooral Blutrache een waar genot om naar te luisteren en Warschau weet opnieuw de oren van de kop te blazen.
Met het gave hoesje dat er lekker ouderwets uit ziet (vooral vanwege de cd-titel die er liefdeloos lijkt te zijn opgeplakt en de onbewerkte enge foto), de vette productie, de oorlogzuchtige anti-religieuze teksten en natuurlijk de knallende black metal weet Marduk zijn beste album af te leveren sinds jaren. Elke fan van black metal, of het nou kvlt ruis black metal is of melodische black dient deze cd een kans te geven. Wederom vernietigt de Panzer Division alles!!
Tracklist
1. The Hangman Of Prague
2. Throne Of Rats
3. Seven Angels Seven Trumpets
4. Life's Emblem
5. Steel Inferno
6. Perish In Flames
7. Holy Blood Holy Grail
8. Warschau
9. Deathmarch
10. Everything Bleeds
11. Blutrache
