Ad Vitam Aeternam heeft me weer het oosten gewezen. Door de massale stroom aan logge gothic stront die poogt origineel te zijn door te mixen met andere genres mis je nog wel eens de essentie. Ad Vitam Aeternam volgt niet de grillige wegen van die schijt maar houdt vast aan de standaarden zoals Paradise Lost die ooit onbedoeld heeft gedefineerd. Dank u Ad Vitam Aeternam uit Frankrijk, waar metal voornamelijk een kostbaar importproduct is.

Met Paradise Lost is de voornaamste inspiratiebron wel genoemd. De mid-tempo, soms haast doomy gothic metal is gemaakt voor duistere semi-romantische winteravonden. C�line de Kerliviou pakt niet elke steek even goed op maar mengt moeiteloos in met de muziek. Grunts zijn maar sporadisch aanwezig, slechts op strategische punten toegepast.

Een regenboog is het niet, maar de acht verschillende muziekstukken staan op elkaar als een serie pasteltinten die elkaars eigenzinnigheid meer iets versterken dan uitvlakken. Heerlijk.

Zesenveertig minuten tweetalige bezinning en het zicht terug op een romantisch en mysterieus leven. Een ontsnapping uit het leven waarin het bloed van een omstreden filmmaker zijn weg vindt over de klinkers van een Amsterdams plein, de dag dat de nieuwe wereldheerser gekozen wordt door een volk dat voor zestig procent bestaat uit vet.

Tracklist:
1. Bitterness
2. Picture of Dorian Gray
3. Dementia
4. Phoney Icons
5. In The Throes of Apocalypse
6. Les Meandres de L�Ame
7. Abstract Senses
8. The Grievous Musician