Dat originaliteit niet altijd garant staat voor kwaliteit is bij deze wel bewezen. Want hoewel de vernieuwende invalshoek op Intramedia ogenschijnluijk veelbelovend is, wordt al snel duidelijk dat er nog wel wat werk verzet moet worden voor gesproken kan worden van een nieuwe topper.
Bij Aquilon draait het geheel om het ritme. Van de zang en de snaren tot de electronica staat alles volledig in dienst van de haast hypnotiserende hoekige midtempo drums. Dat een overgroot deel van de teksten Franstalig is ook een interessant gegeven, de geheel andere klank die de Franse taal draagt geeft een heel andere draai aan de muziek.
Vertolkt door zowel een dame als een heer (clean en grunts) behoudt alleen de taal zijn magie, daar de zang verre van bijzonder is. De balans tussen cleane zang en grunts had wel iets verschoven kunnen worden, dat laatste overheerst nu. Na een nummer of vier heb je het ook wel gehad met het zich steeds herhalende (soms wat trage) ritme en die roep om variatie wordt slechts sporadisch beantwoord met een blastbeat of een tempowisseling.
Aquilon is zeker weten een kunstvorm met bestaansrecht, maar niet in de huidige vorm. Als er nog wat aan de diversiteit gedaan wordt en de ruwe kantjes wat gepolijst worden kan het nog wat worden. Tot dan zie ik een avondvullend programma - in stadion, concertzaal of cdspeler - niet echt zitten.
Tracklist:
1. Articuler Les Chapitres
2. Play The Victim
3. ABC Of Time
4. Les Ombres de Quatre Murs
5. Tmoins de L'aube
6. Intramedia
7. Pulse
8. My Madness
9. Univers
10. Tracer les Contours
11. As I Was A Child (bonustrack)
