Wat is er nog meer veranderd? De overblijvende leden Tamas, Ahriman en Nico zijn kennelijk in het reine gekomen met hun Franse identiteit, aangezien alle teksten en titels van Des Bibles, Des Hymnes, Des Icnes (jawel!) vormgegeven zijn in de Franse taal. Dat de illustere teksten niet in het boekje geprint staan en je er sowieso geen ruk van verstaat laten we maar even buiten beschouwing. Verder is het materiaal een stuk sneller en bruter en heeft de band de afgelopen twee jaar duidelijk veel op de planken gestaan, wat zich manifesteert in meer strakheid. In de huidige vorm is de basgitaar voor black metal begrippen opmerkelijk goed hoorbaar en zijn de vocalen over het algemeen goed te noemen. Meer screams en minder gekerm; de verhouding die de vorige plaat Taedium Vitae een paar extra puntjes op had kunnen leveren.
En oh ja, deze hoes bevalt me stukken beter dan de vorige.
Maar wat is er niet veranderd? Eigenlijk het meest belangrijke: Malleus Maleficarum maakt nog steeds geen black metal die je echt bij blijft. Luisterend naar Des Bibles, Des Hymnes, Des Icnes kun je er nauwelijks om heen dat deze band niet tot de top behoort. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat daar ooit verandering in komt, al moet ik zeggen dat de progressie waarvan de band met dit album blijk geeft me nog wel eens in het ongelijk zou kunnen stellen. Afijn, eerst maar eens zien hoe het in 2006 met de band staat.
Tracklist:
1. Des Bibles, Des Hymnes, Des Icnes
2. La Chambre des Souillures
3. Neurasthenia
4. Souffre en Silence
5. Ignorance Enivrante
6. Interlude
7. Agonie
8. La Cit des Hurlements Meuts
9. Ballet Mortuaire
10. Espoir Perdu
.jpeg){kind=small}
