Aha, weer een band die pretendeert hardcore te zijn, maar die stiekem gewoon death metal speelt! Het is de tweede keer dat deze crew uit Chicago zijn kunnen mag bewijzen op Victory Records en hun poging is zeker niet mis. Het album opent uitstekend met het pakkende ‘Torn self’ en het metal gerichte ‘Bastard set of dreams’ dat naast een heuse blastbeat, melodieuze heavy metal gitaarlijnen bevat. Jammer genoeg is in dit nummer de coherentie af en toe een beetje zoek en lijkt het of de band een beetje teveel heeft geknipt en geplakt. Een mankement dat ik later op het album terug hoor komen. ‘Stand your ground’ bevat een Zweedse openingsgitaarriff die niet op de laatste Dismember had misstaan en het refrein komt qua sfeer overeen met de klassieker ‘The Jester Race’ van In Flames. De twee navolgende nummers zijn nog zeer aardig maar daarna blijkt dat de heren hun beste kruit verschoten en volgen er alleen nog wat losse flodders. Een gemis aangezien het album maar een half uur duurt in zijn geheel, waarvan dus alleen het eerste kwartier echt goede muziek herbergt.

De hardcore-invloeden (de zang heeft vaak nog wel een hardcore sfeer) mochten van mij wel een graadje hoger aangezien er nu eenmaal metalbands zijn die het kunstje beter in de vingers hebben dan deze hardcore band. Maar Dead To Fall blijft nu maar n�t iets meer als een grijze muis en willen ze echt opvallen in deze competitieve metalcore dagen dan zullen ze gewoon iets betere nummers moeten neerpennen. De productie is echter uitstekend (Eric Rachel van het geweldige God Forbid is de naam van de schuldige) en ‘Villainy & Virtue’ mag mijn inziens trouwens genomineerd worden voor mooiste artwork van het jaar.

Tracklist:
1. Torn self
2. Bastard set of dreams
3. Stand your ground
4. You’ve already died
5. Villainy & virtue
6. Little birds
7. Blood of the moon
8. Cross section
9. Master exploder
10. Epilogue