Ik ben eens op internet een amusante site tegengekomen waarop 101 regels stonden opgesteld waar progrockers zich aan dienden te houden. ��n regel daarvan was dat de leden van een progressieve band zoveel mogelijk zijprojecten moeten hebben. Als er ��n band is die deze regel ter harte neemt, is het wel Dream Theater. Ieder lid klust wel hier en daar bij (met drummer Mike Portnoy voorop).

U begrijpt het al: in The Jelly Jam zit ook een lid van Dream Theater, en wel bassist John Myung. Verwacht echter geen instrumentale hoogstandjes of eindeloos technisch gepiel: wat dat betreft konden deze twee band niet verder uit elkaar liggen. Wie het debuut van deze heren kent, weet dat The Jelly Jam het niet nodig vindt om complexe nummers te schrijven, maar de zaken heel eenvoudig houdt. Alle muzikanten in The Jelly Jam hebben zich al ruimschoots bewezen, wat een heerlijk ongecompliceerd, songgericht rockalbum tot resultaat heeft. Deze band bewijst ook zonder overdadige techniek prachtige, gevoelige nummers te kunnen componeren.

Opener Not Today zet de toon voor de rest van het album met zijn gevarieerde zanglijnen, eenvoudige, maar goed in het gehoor liggende gitaarpartijen en dito drumwerk. Nummers als Coming Round, Empty, Maybe en Runaway (dat hier en daar wat weg heeft van Spock�s Beard) klinken heerlijk en blijven al na ��n luisterbeurt hangen. Gezien de warmte die de meeste nummers uitstralen, alsmede de goede opbouw van de nummers doet The Jelly Jam ook wel af en toe licht aan een band als Everon denken.

Al met al is The Jelly Jam II een eerlijk en oprecht werkstuk van rasmuzikanten geworden, die duidelijk plezier in hun werk hebben. Daardoor klinkt dit album ook zo enthousiast en warm. Liefhebbers van goed in elkaar zittende rock met uitstekende zangpartijen zullen zichzelf een groot plezier met dit album doen.

Tracklist:
1. Not Today
2. Coming Round
3. Empty
4. Drop The Gun
5. Allison
6. Maybe
7. She Was Alone
8. Angel Or Devil
9. You Don't Need Me Anymore
10. Runaway
11. War Is...
12. Message