Die muziek is een op zich lekkere hutsepot van metalcore, punk, nu-metal en rock waarover zij heen grunt, praat, schreeuwt en kotst; kortom deze dame vult elk gaatje op met haar stem en dat kan dus voor ergernissen bij de luisteraar zorgen. Er zijn genoeg mensen en recensies te vinden waarbij de muziek van Crisis als geniaal wordt beschouwd maar objectieve luisteraars merken dat er toch wel wat schort aan ‘Like sheep led to the slaughter’. Karyn mag dan wel een apart figuur met ballen zijn maar als vocalist is ze totaal niet opzienbarend en bij vlagen ergert ze me mateloos. Muzikaal komt de band wel tot een matige tot goede prestatie: de metalcore klinkt lekker vuig maar niet strak genoeg. En rommelige metalcore is uiteraard zoals een caf zonder bier of een wijf zonder tieten. De groepsleden zetten zich wel in om het geheel afwisselend te maken maar een misplaatste sitar vind ik totaal geen verruiming en zeker niet kunstzinnig; het zorgt er enkel voor dat het geheel nog meer overkomt als een ‘plak-alles-wat-we-hebben-achter-elkaar-en-boetseer-de-geluidsmuur-volledig-vol-zodat-het indrukwekkend-en-intellectueel-overkomt’-cd.
Ondanks enkele goede momenten en een paar lekkere refreinen is dit niet meer dan een Kittie-voor-gevorderden. Ik hoop voor Karyn dat ze als ‘kunstenares’ wel al wat meer heeft gepresteerd dan haar matige muziek..
Tracklist:
1. Omen
2. Waking the dead
3. A graveyard for bitches
4. Nomad
5. Politics of domination
6. Blood burden
7. Rats in a mace
8. Secrets of the prison house
9. Corpus apocalypse
10. Study in cancer
11. Exit catacombs
12. The fate
