Zet een cd van Thanatos op, stap in de tijdmachine en maak een reis. Terug naar het era waarin bands als Possessed, Hellhammer en Kreator de metalpodia onveilig maakten met hun oermetal. Stap je tijdmachine uit, loop een Nederlandse concertzaalbinnen en zie ditzelfde Thanatos in zijn vroegste bezetting spelen. Verwonder je over het feit dat ze in 20 jaar niet veranderd zijn, en zet vervolgens dit Undead.Unholy.Divine weer op.

Thanatos bestaat al sinds 1984 en in een tijd dat Metal geassocieerd wordt met sneller, harder en extremer laat Thanatos een geluid horen wat ze 20 jaar geleden ook al produceerden: sterke, songgerichte death/thrash met een zwart metalen randje. Dat Thanatos nostalgisch klinkt wil overigens niet zeggen dat het oubollige muziek is, want de band staat qua productie en spelniveau met beide benen in 2004, en dat maakt het luisterplezier er tijdens sterke nummers als Devour The Living en Eraser er alleen maar groter op. Dat Thanatos buiten Nederland nooit �cht beroemd is geworden (als je het zogenaamd gejatte riffje van Atari Teenage Riot even niet meetelt) heeft een aantal oorzaken die ook op Undead.Unholy.Divine weer terugkomen. Allereerst is daar de zang van Stephan Geb�di, die mij gewoon niet kan bekoren met zijn schorre krijs/grunt, en na verloop van tijd zelfs gaat irriteren. Ook zakken een aantal nummers op de cd halverwege gewoon een beetje in. Dat soort dingen doen de aandacht verslappen, en dus ook de kracht van de cd.

Undead.Unholy.Divine is verder gewoon een sterke cd die het old school gevoel weer lekker laat herleven, en als de bovenstaande puntjes je niets kunnen schelen zal je met de nieuwe Thanatos ook een flinke tijd onder de pannen zijn.

Tracklist:
1. Lambs To The Slaughter
2. Undead.Unholy.Divine
3. Eraser
4. Beyond Terror
5. The Sign Of Sadako
6. Servants Of Hatred
7. Devour The Living
8. Godforsaken
9. The Suffering�
10. �The Sweet Suffering