Met opener Acts of Lunacy begint deze band echter uitstekend. Dit is misschien het enige nummer op het album dat de luisteraar ook echt bijblijft, wat vooral te danken is aan het geweldige refrein, dat een fenomenale gitaarriff bevat die niet meer uit je hoofd te branden is. Jammer genoeg gaat Art of Agression steeds anoniemer klinken. Dat heeft te maken met het feit dat deze band weliswaar over goede componisten beschikt, maar de nummers nog te weinig een eigen gezicht hebben. Met andere woorden: de meeste nummers luisteren lekker weg, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Wellicht dat het bovenstaande een wel erg negatieve indruk maakt. Dat is echter niet de bedoeling geweest, aangezien de leden van Scenteria wel degelijk weten waar ze mee bezig zijn. Het is in deze tijd al moeilijk genoeg om nog origineel voor de dag te komen, dus spelen we maar gewoon de muziek die we zelf het leukste vinden en zal het ons niets boeien of dat origineel is of niet, zoiets moeten de heren haast wel gedacht hebben. De winst hiervan is dat Scenteria gemotiveerd en vol spelvreugde klinkt, het verlies is dat Art of Agression een aardig en professioneel, maar in de hedendaagse stroom van releases een nauwelijks opvallend album is geworden.
Tracklist:
1. Acts of Lunacy
2. Circle of Fear
3. Forever Lost
4. Infected War
5. Addicted
6. Dead Point of View
7. Blackend
8. Reign of Hate
9. The Abyss
