Ammit - Mass Suicide / Steel Inferno

Review

Ammit - Mass Suicide / Steel Inferno

Jaar van release: 2004
Label: Displeased Records

We hebben hier niet te maken met het laatst verschenen werkstuk van deze oude rotten uit Chili, maar een re-release van de twee albums 'Mass Suicide' en 'Steel Inferno'.
Die twee releases waren toen vrij slecht verkrijgbaar en zijn dus nu met dank aan Displeased Records hier opnieuw uitgebracht.

De cd bevat maar liefst 21 nummers, maar de speelduur per nummer is dan ook niet bepaald groot. Dat geeft helemaal niets, want dit soort venijnige black thrash metal hoort in compacte nummers te worden vormgegeven.
De band is opgericht in 1991 en het klinkt ook alsof deze twee albums uit die tijd stammen. De sound is rauw en underground en over alle nummers hangt een ranzige sfeer. Precies zoals bij dit soort muziek past en daarover hoor je mij dan ook zeker niet klagen.
Na het ietwat te lange intro stampt men gelijk alle twijfels uit je kop met de brute opener God is the Devil. De teksten zijn totaal niet belangrijk en bij deze band gaat het puur om de agressie. Agressie die wel uitstekend muzikaal is weergegeven. Razendsnelle drumpartijen, krassende riffs en een smerig klinkende doch goed verstaanbare zanger.

Ook de andere nummers kennen een vieze sfeer, zoals ik het graag hoor. Zo hoort duivelse black thrash metal te klinken en godverdomme niet anders. De monotonie in het spel sleurt de luisteraar mee naar de diepten van de hel en enkele riffs zijn werkelijk fantastisch te noemen. Songs als The Red Light en Blasphemy and Lust klinken natuurlijk absoluut niet origineel (de vergelijking met oude grootheden als Hellhammer of Burzum is snel gemaakt), maar wel erg lekker. In tegenstelling tot de laatste verschrikkelijke Incriminated cd weet deze band wel een uitstekende sfeer neer te zetten. De band weet hoe goede primitieve nummers moeten worden geschreven en vervalt niet in het constant herhalen van simpele gitaarpartijen en nog simpelere drumroffeltjes.

Toch moet wel gezegd worden dat het 'Mass Suicide' gedeelte mij een stuk beter bevalt dan het 'Steel Inferno' gedeelte. De riffs zijn wederom uitstekend, maar de sound is een stuk cleaner en de smerige ranzige vocalen zijn vervangen door nogal vervelende gromvocalen. Dat doet lichtelijk afbreuk aan het geheel, maar muzikaal steken nummers als Possessed by Evil prima in elkaar. De teksten zijn zo mogelijk nog onzinniger, maar dat boeit geen reet.
Voor oudgedienden en liefhebbers van knallende ouderwetse black thrash is dit een zeer genietbare cd. Bij beide albums valt wel wat te genieten en met een uur speeltijd duurt het ook wat langer dan de gemiddelde cd's. Voor de liefhebbers!

Tracklist
Mass Suicide
1. Intro (Morbid Sound / God is the Devil)
2. Blasphemy and Lust
3. Kill all the Angels
4. Mass Suicide
5. Intro (The Holy Trinity of Incest and Agony / Burner)
6. The Red Night
7. Intro (Desecración) / Posesión
8. Welcome Antichrist
9. Outro (Resurrección y Lapidación)
Steel Inferno
10. Plagues of Death
11. Vengeance Command
12. Black Candles
13. Violent Poison
14. Death Moon
15. Conspiracy
16. Possessed by Evil
17. Ritualistic Crime
18. Steel Inferno (Outro)
19. Bring Death
20. Cuero Negro
21. Utaud

Reviewer: Jeroen
Toegevoegd: 5 augustus 2004

[ Terug naar de Albumreviews ]

Ammit - Mass Suicide / Steel Inferno
Reactie van Nuberus op 06-08-2004 om 11:18u

ahum...volgens mij heeft de reviewer de spreekwoordelijke poep in den oren. Of is het een kwestie van de aloude smaak? Op vampire-magazine heb ik een review geschreven die redelijk haaks op dit verhaal staat. De eerste 3 nummers zijn idd zoals je beschrijft, maar daarna kakt het geheel vreselijk in. Steel Inferno is juist rauwer dan de rest, simpeler opgenomen. Daarnaast mis je nog het laatste stuk wat in 2004 is opgenomen. Dat stuk is overigens niet goed genoeg. Verder de vocalen zijn in een woord ronduit belachelijk. Vaak haakt ie te laat in, is vals, de teksten zijn té kinderlijk en dan dat gegrom! Het laat me lachen omdat het hilarisch is en dat hoort blackthrash niet te zijn. Conclusie is dan ook dat Mass Suicide het beste deel van de cd is, maar na drie inkakt. Mijn advies luidt dan ook, deze cd na het eerste deel af te zetten.

Ammit - Mass Suicide / Steel Inferno
Reactie van Nuberus op 06-08-2004 om 11:21u

overigens hoor ik van de vergelijkingen met aloude helden overigens weinig. Dit zal volgens Displeased natuurlijk wel aanwezig zijn, maar laat je niet in de luren leggen door deze verkooppraat, want zoals ik al zei deze vergelijking hoor je in de 1e 3 nummers nog wel terug, maar daarna is zo'n vergelijking pure shit en haal je de genoemde bands naar beneden. Want het haalt werkelijk de kwaliteit niet van de bands genoemd in de vergelijking.