Supergroepen zijn geen garantie voor succes. Het bij elkaar brengen van grote muzikanten heeft in het verleden zowel missers als geslaagde experimenten opgeleverd. Hoe is dat met Cemetery Skyline? De band bevat in ieder geval een line-up waar je u tegen zegt. Let even op: zanger Mikael Stanne (Dark Tranquillity, The Halo Effect), gitarist Markus Vanhala (Insomnium, Omnium Gatherum), toetsenist Santeri Kallio (Amorphis), bassist Victor Brandt (Dimmu Borgir, ex-Entombed) en de drummer is Vesa Ranta (ex-Sentenced). Met zo�n samenstelling mag je gerust van een supergroep spreken.

Het kwintet brengt gothic rock op een geheel eigen wijze tot leven. De geest van onder meer The Sisters Of Mercy, Type O Negative. Fields Of The Nephilim en HIM is aanwezig, maar Cemetery Skyline mixt de invloed uit de jaren tachtig en negentig in geheel eigentijdse songs. Die mix klinkt verrassend organisch, waarbij de naam van Sentenced meermaals in gedachten opkomt. Die van Amorphis komt enkele keren in gedachten op. Dit vanwege het toetsenwerk, dat een belangrijke factor is in de sfeer van het album.

Van begin af aan zit het kwintet er lekker in en varieert het voldoende. Torn Away, dat aan The Sisters Of Mercy doet denken, is een prima opener met een fijne groove en een memorabel refrein. Het nummer klopt, heeft kop en staart en brengt je terug naar de jaren negentig. In Darkness is kalmer en moderner, doch met invloeden uit de classic rock. Violent Storm, dat voorzien is van fraai toetsenwerk, voert het aantal bpm weer op. Zo wisselt het tempo tussen de tracks, die zowel de jaren negentig als modernere tijden belichten. Dat laatste hoor je in Behind The Lie, een van de hoogtepunten op de plaat, waarin het karakteristieke Sentenced-geluid geslaagd is verwerkt.

De zang van Mikael Stanne leent zich uitstekend voor dit soort muziek. Schijnbaar moeiteloos brengt hij de teksten met de juiste beleving en met zijn donkere en melodieuze stem. In de powerballad When Silence Speaks stopt hij veel gevoel. In Behind The Lie lijkt Stanne even op Ville Valo (voormalige frontman van HIM) en in Torn Away zet hij zijn beste gothiczang in. Extreme vocalen, zoals de Zweed die bij Dark Tranquillity en The Halo Effect inzet, vind je hier niet. Ze zouden ook niet passen bij de donkere, melodieuze muziek.

Niet ieder nummer is even sterk en op instrumentaal gebied gebeurt er niet veel spannends. Vaak is er gekozen voor een standaard opbouw en die werkt zolang de refreinen je pakken. Never Look Back is daar een voorbeeld van. Daardoor blijft het aantrekkelijk om naar het productioneel gladgestreken album te luisteren. Er zijn slechts enkele tracks die wat extra's bieden. In The Coldest Heart is een zeldzame gitaarsolo te horen. Een andere opmerkelijke compositie is het prachtige, gelaagde Alone Together, met wederom een uitblinkende Stanne.

Nordic Gothic is een heel fijne plaat die een supergroep laat horen die geen enkele moeite heeft om de gothic en classic rock in eigentijdse nummers samen te brengen. Het album is zeer toegankelijk met een moderne, gepolijste productie en inspireert om albums van Killing Joke, Poets Of The Fall, The 69 Eyes en To/Die/For weer eens uit de kast te trekken. Vooral het toetsenwerk en de zang zijn de grote kracht in het geheel dat professioneel en organisch klinkt.

Tracklist:
1. Torn Away
2. In Darkness
3. Violent Storm
4. Behind The Lie
5. When Silence Speaks
6. The Darkest Night
7. Never Look Back
8. The Coldest Heart
9. Anomalie
10. Alone Together