Aan de bandnaam, titel en vooral de albumhoes is al snel te zien in welke vijver het Amerikaanse Castle vist. De stoffige, primitieve mengeling van heavy metal en doom metal had nog het best alleen op een cassettebandje uitgebracht kunnen worden, want uit alles blijkt dat het duo achter deze groep gitarist Mat Davis en zangeres/bassiste Elizabeth Blackwell een broertje dood hebben aan moderne strapatsen. Nu is de grens tussen charmante authenticiteit en belegen oubolligheid altijd een dunne. In het verleden bevond Castle zich wel eens aan de verkeerde kant ervan. Mijn herinnering aan Welcome To The Graveyard (2016) is toch vooral dat het een nauwelijks opvallend plaatje is, dat sterk afhankelijk is van de mate van welwillendheid waarmee de luisteraar de groep tegemoet treedt. Hoe komt de groep op Evil Remains voor de dag?
Duidelijk wordt in ieder geval dat Castle een stuk krachtiger en gedrevener voor de dag komt. In de acht jaar die we inmiddels verder zijn, lijkt het er dus op dat de band progressie heeft geboekt. In stilistisch opzicht is het meeste uiteraard bij hetzelfde gebleven. Castle opereert ergens in het schemergebied tussen Black Sabbath en Lucifer. Het Limburgse Hammerheart Records ziet in ieder geval wel brood in de stoffige kelderklanken van dit duo en slingert het schijfje op de markt. En op zich valt dat wel te begrijpen, want hoewel de muziek van Castle van alle originaliteit is gespeend, slaagt de band er beter dan voorheen in om zijn toegankelijke retroverering te voorzien van lekkere composities, die niet alleen makkelijk in het gehoor liggen, maar ook veelal op prima riffs kunnen bogen.
Opener Queen Of Death hoort direct tot een van de beste nummers dankzij de prettig roestige en knarsende riffs, in combinatie met de bedwelmende zang van Blackwell. Haar stemgeluid doet enigszins denken aan dat van Kristina Esfandiari (King Woman), terwijl de wat rauwere tweede zang van Davis dan weer herinnert aan het nukkige stemgeluid van Lemmy Kilmister (Motrhead). Andere onderscheidende tracks zijn Black Spell - dat een hoog rock-n-roll-gehalte heeft dankzij het lekker erop los jankende gitaarwerk - en het van ronkende riffs voorziene 100 Eyes, dat krachtig uit de speakers komt rollen. Maar ook de overige nummers zitten degelijk in elkaar. Zo liggen ook het energieke titelnummer, Deja Voodoo (dat dankzij de sleazy gitaarloopjes een lichte southernrockvibe heeft) en het qua zanglijnen sterk door Lucifer genspireerde She fijn in het gehoor.
Is Evil Remains daarmee een topplaat? Dat gaat nu ook wel wat ver. Daarvoor is de muziek toch echt te rechtlijnig en volgt de band al te zeer de platgetreden paden. Maar binnen die nauwelijks originele sound weet Castle wel verdienstelijk uit de hoek te komen. Door de puike productie komen de nummers nog net wat dikker uit de speakers rocken, terwijl de band door de strakke speelduur van zevenendertig minuten bovendien weet te voorkomen dat de aandacht wegebt. Kortom: een weinig origineel, maar desondanks lekker plaatje.
Tracklist:
1. Queen Of Death
2. Nosferatu Nights
3. Deja Voodoo
4. Evil Remains
5. Black Spell
6. 100 Eyes
7. She
8. Cold Grave
