Vorig jaar eindigde Beyond Acheron van Temple Of Dread hoog in mijn jaarlijst. Met God Of The Godless krijgt die plaat in ieder opzicht een vervolg. Een stevig tempo, sterke riffs, catchy melodien, een gevarieerd karakter, muzikaal vakmanschap en een goede productie zijn opnieuw dik in orde. Op het menu staat onberispelijke, pure ouderwetse death, zorgvuldig bereid voor een verpletterende aanval op iedere denkbare manier. Overigens heeft het trio Markus Brnnemeyer (alle snaren), Jrg Uken (drums, toetsen en productie) en Jens Finger (grunts) besloten dat het tijd is om het Duitse Waddeneiland Spiekeroog te verlaten en de wereld te gaan veroveren door live op te treden.
Op Beyond Acheron stuwt de extra aandacht voor melodie en sfeer de ouderwetse death met grillige, thrashy riffs naar een hoger niveau. Het vijfde album gaat verder waar de voorganger ophoudt, borduurt daarop voort en bevat weinig verrassingen. Dat neemt niet weg dat het geheel opnieuw overtuigend en goed klinkt. De atmosferische componenten worden selectief gebruikt en zijn ditmaal verwerkt in de composities, waardoor ze minder opvallen dan op de voorganger. Alleen op specifieke momenten worden ze ingezet om de impact te verhogen.
Het artwork van Paolo Girardi toont opnieuw de veerman Charon. In het verhaal van vriend en woordsmid Frank Albers (psycholoog) heeft Charon er genoeg van om tot in de eeuwigheid de zielen van de doden te laten oversteken. Hij is in opstand gekomen en is de nieuwe god van het onderaardse dodenrijk door Hades omver te werpen.
Na de beukende opener Carnage Ritual en het furieuze Spawn Of Filth is Black Scream de eerste uitschieter op de plaat. De melancholische riffs zorgen voor een sinister sfeertje, terwijl de gebruikelijke overkill aan wendingen en tempowisselingen nog een tandje opgeschroefd wordt. De zware, symfonische titeltrack behoort eveneens tot de favorieten, net als de groovende maalstroom Monstrosity Divine en Terminal Putrefaction. Laatstgenoemde bevat alle elementen die de stijl van Temple Of Dread kenmerken en overtreft ieder nummer dat de formatie tot nu toe heeft geschreven.
Je krijgt het gevoel dat een Waddeneiland zo weinig te bieden heeft, dat Markus weinig anders om handen heeft dan waanzinnige gitaarpartijen schrijven. Iedere track is gebouwd op een aantal monsterlijke riffs en ijzersterke grooves. Waar op voorgaande platen vooral de snellere nummers sterk zijn, weet ditmaal de afsluiter Demise Of Olympus met een licht progressief tintje echt te overtuigen. De plaat bevat weliswaar geen nieuwe elementen, maar is wel veelzijdiger dan de voorgangers. Overigens brult Marc Grewe (ex-Morgoth, Indisious Disease, Asinhell) ook weer mee, net als op de voorganger. Ditmaal in de Asphyx-achtige steamroller Sacrificial Dawn.
Met God Of The Godless heeft de band opnieuw een solide plaat aan de snel groeiende discografie toegevoegd. Hoewel het album in alle opzichten voortborduurt op Beyond Acheron, is het een waardige opvolger. Een aanrader voor iedere liefhebber van ouderwetse death.
Tracklist:
1. Carnage Ritual
2. Spawn Of Filth
3. Black Scream
4. Sacrificial Dawn
5. God Of The Godless
6. Prophetic Misanthropy
7. Monstrosity Divine
8. Terminal Putrefaction
9. Demise Of Olympus
