In slechts vier jaar heeft Ad Infinitum al drie albums voortgebracht. Vier zelfs, als je de akoestische versie van het debuutalbum Chapter I � Monarchy uit 2018 meetelt. In die korte periode hebben de Zwitserse en Duitse bandleden hun stijl veranderd van symfonische metal naar moderne metal. De orkestraties hebben plaatsgemaakt voor synthesizers en het geluid van het kwartet is gelikter met meer elementen uit de popmuziek.

Langspeler nummer vier, of vijf zo u wilt, zet die ontwikkeling voort. Wat dat betreft zijn de singles My Halo en Surrender exemplarisch. Met name laatstgenoemde laat Melissa Bonny en de drie heren op hun toegankelijkst horen met popzang en een elektronische beat. De productie van deze plaat, de eerste in een nieuwe trilogie, is gepolijst waardoor dit soort nummers een breder publiek zal trekken dan voorheen.

Toch is de metal niet helemaal verdwenen. De krachtige ritmesectie, de extreme vocalen en de djenty riffs (zoals die in het Spiritbox-achtige Aftermath en Follow Me Down) zorgen namelijk voor een sterke tegenhanger van de pop-elementen. Het levert een dynamiek op die prima is uitgewerkt. Outer Space is daardoor een van de interessantste tracks omdat de verschillende uitersten van het muzikale spectrum van de band goed belicht worden. Zo komen industrial, pop, djent, rock en metal(core) bijvoorbeeld aan bod. Bassist Korbinian Benedict laat zich meermaals gelden (zoals in het swingende The One You�ll Hold On To) en gitarist Adrian Thessenvitz toont zich van veel markten thuis. Laatstgenoemde zorgt met zijn verschillende technieken en kleurklanken voor een gevarieerd album. Het dromerige Euphoria is bijvoorbeeld een welkome afwisseling tussen het beukende Aftermath en het dansbare Surrender.

Zoals elk album staat de instrumentatie echter vooral in dienst van de onderscheidende zang van Bonny. Daar weet de 31-jarige frontvrouw wel raad mee. Ze komt met veel memorabele refreinen en verrast in de brug van Follow Me Down en Outer Space met zeer fraaie, a-typische zanglijnen. Haar extreme vocalen zorgen voor een rauw randje, maar het is haar kraakheldere, loepzuivere melodieuze stem waarmee ze de luisteraar om haar vingers windt.

Op Abyss voelt Ad Infinitum zich als een vis in het water. Fans die hopen op een terugkeer naar het intieme geluid van het debuutalbum vinden hier weinig van hun gading. Bonny en co gaan op de nieuwe langspeler namelijk toegankelijker te werk met veel elektronica en elementen uit de popmuziek. Toch is het rauwe randje nog niet verdwenen. Screams, een stevige ritmesectie en onder meer djenty gitaarwerk zorgen ervoor dat de stempel moderne metal van toepassing is. De eerste helft van het album is de sterkste, maar de afwisseling op de tweede helft zorgt ervoor dat je de plaat moeiteloos uitluistert. Met Abyss staat Ad Infinitum nadrukkelijker in de belangstelling van de wereld van moderne metal.

Tracklist:
1. My Halo
2. Follow Me Down
3. Outer Space
4. Aftermath
5. Euphoria
6. Surrender
7. Anthem For The Broken
8. The One You'll Hold On To
9. Parasite
10. Dead End