De Amerikaanse techdeath-formatie Nile staat al decennia bekend om de manier waarop het de balans weet te vinden tussen bruutheid, technische virtuositeit en de sfeer en emotie die de songs weten op te roepen. Een reeks goede tot zeer goede albums heeft de band naar de absolute top van het genre gebracht. Na een stilte van bijna vijf jaar is er dan ook reikhalzend uitgekeken naar het nieuwe album The Underworld Awaits Us All.
Retestrakke riffs die als machinegeweervuur op de luisteraar worden afgevuurd hebben altijd het hart gevormd van Niles sound. Maar wat de band onderscheidt van de vele concurrenten, is de variatie in stijlen en tempo die elk nummer onderscheidend maakt. In tegenstelling tot bands als Vitriol, die de luisteraar overspoelen met een overweldigende muur van geluid, weeft Nile elementen uit de doom en prog in zijn riffs en worden er sfeerverhogende elementen zoals synthgeluiden en vrouwenkoortjes toegevoegd, om de songs gevarieerd en interessant te houden. De teksten, geschreven door vocalist en bandleider Karl Sanders, zijn rijk aan verwijzingen naar de historie en mythologie van het oude Egypte die bijdragen aan de epische sfeer van het album. Elk nummer voelt als een muzikale vertelling van een oud verhaal, vol mysterie en dreiging.
Een van de belangrijkste redenen dat Nile uitgegroeid is tot een van de top-acts in het genre is de constante kwaliteit die geboden wordt. De band heeft gewoonweg nog geen slecht album gemaakt. En ook The Underworld Awaits Us All stelt niet teleur. De sfeer op dit album is zoals we van Nile gewend zijn: zowel groots als verstikkend. De band weet door verfijnde arrangementen en compositorisch gochme een gevoel van dreiging en mystiek op te roepen. Nergens is dit zo goed te horen als in de instrumentale stukken en de langzamere, meer atmosferische passages. In het instrumentale The Pentagrammathion Of Nephren-Ka bijvoorbeeld klinkt de gitaar als een harp, wat de oosterse sfeer nog verder versterkt. Het lange, trage, doomy intro van Lament For The Destruction Of Time zorgt voor een treurige, neerslachtige sfeer die de rest van het nummer kleurt. Dit soort momenten geven de oren even wat rust, voordat de volgende aanval van snelle, brute riffs en blastbeats weer losbarst.
De melodien en harmonien hebben vaak een exotische, oosterse klank en passen goed bij de Egyptische thematiek van de teksten zonder dat het geforceerd aanvoelt. Het gebruik van meerdere zangstijlen, varirend van diepe growls tot bijna schreeuwerige uithalen, zorgt voor variatie en houdt de aandacht van de luisteraar vast.
Hoewel de kwaliteit van het album hoog is, ligt het zwaartepunt in de eerste helft. De opener Stelae Of Vultures zet meteen de toon: het is een absolute kraker van een nummer dat alle hierboven genoemde elementen verenigt in een mooi vloeiend arrangement. De ruim zes minuten vliegen werkelijk voorbij. Daarna volgen nog de toppers Naqada II Enter The Golden Age en Chapter For Not Being Hung Upside Down On A Stake In The Underworld And Made To Eat Feces By The Four Apes (waarschijnlijk de langste songtitel die ik ooit gezien heb), die vooral opvallen door het gebruik van groovy riffs om de dynamiek te verhogen en het furieuze Overlords Of The Black Earth.
Naar het einde toe gaan de doom-invloeden meer domineren, soms zelfs met een randje sludge, en worden de nummers langer, wat niet altijd gunstig uitpakt. Het middenstuk van het verder uitstekende True Gods Of The Desert is veel te lang en het meer dan achtenhalve minuut durende The Underworld Awaits Us All is verreweg de minste track, die op de helft al begint te vervelen. Gelukkig is het slotstuk, Lament For The Destruction Of Time, een absolute kraker, met een supertrage en superzware breakdown die je botten doet trillen.
The Underworld Awaits Us All is wat mij betreft het beste Nile-album sinds Those Whom The Gods Detest uit 2009. Het is afwisselender, doomier en groovier dan wat de heren de afgelopen jaren hebben voortgebracht, vlekkeloos gemixt door Mark Lewis (Cannibal Corpse, Dying Fetus). Het zou me zeer verbazen als dit niet een van de beste techdeath-albums van het jaar gaat worden.
Tracklist
1. Stelae Of Vultures
2. Chapter For Not Being Hung Upside Down On A Stake In The Underworld And Made To Eat Feces By The Four Apes
3. To Strike With Secret Fang
4. Naqada II Enter The Golden Age
5. The Pentagrammathion Of Nephren-Ka
6. Overlords Of The Black Earth
7. Under The Curse Of The One God
8. Doctrine Of Last Things
9. True Gods Of The Desert
10. The Underworld Awaits Us All
11. Lament For The Destruction Of Time
