Arjen Lucassen is een fan van de zang van Simone Simons en de frontvrouw van Epica is fan van het werk van de man achter Ayreon. De twee werken al samen sinds 01011001 (2008) en toen Simons reeds jaren geleden op het idee kwam om een solo-album te maken, dacht ze direct aan Lucassen als partner in crime. Vanwege de drukke agendas van beiden duurde het tot vorig jaar voordat er nummers geschreven werden. De twee wisselden informatie uit over het thema van het album en welke invloeden in de muziek verwerkt zouden worden. Buiten Epica en Ayreon zijn dat onder meer Dimmu Borgir, Muse en Rammstein.
Dat is een uiteenlopend rijtje namen en die veelzijdigheid hoor je dan ook op Vermillion terug. Albumopener Aeterna bevat de riffs en synthesizerklanken van Ayreon en de midden-oosterse symfonien van Epica. In Love We Rust en Dystopia grijpen terug op Ambeon en Cradle To The Grave en R.E.D. bevatten de strakke industrial riffs van Rammstein. The Core heeft wel wat weg van Muse en van de Marilyn Manson-hit The Beautiful People.
Bovenal klinkt deze warm geproduceerde, eerste solo-plaat als een mix van Ayreon, Ambeon en Simone Simons. Het project werd dan ook wel gekscherend Simoneon genoemd. Alle gekheid op een stokje: het klinkt vertrouwd. Bovendien passen de twee werelden goed bij elkaar, zowel in de atmosferische als ruige passages. In de instrumentatie hoor je duidelijk de signatuur van Lucassen en de schitterende, onderscheidende zangstem van Simons past daar uitstekend bij. Haar bijdragen komen het beste uit de verf in de kalmere secties. Ze komt hier en daar met een verrassing, zoals enkele in het Duits en Nederlands gezongen zinnen in het techno-gedeelte van Weight Of My World.
Het album wisselt tussen stevige en rustige nummers. Aeterna, het met vette riffs aangeklede, industrieel dansbare The Weight Of My World en The Core behoren tot de eerste categorie. Opvallend is hoeveel power de heavy passages hebben. In Love We Rust, Fight Or Flight, Vermillion Dreams, Dystopia en de ballad Dark Night Of The Soul doen het een stuk rustiger aan. Cradle To The Grave, met gastbijdrage van Alissa White-Gluz (Arch Enemy) en R.E.D. (met grunts van Mark Jansen) wisselen tussen beide uitersten.
Vermillion is een heel sterk en gevarieerd album waarop de werelden van Ayreon, Ambeon en Simone Simons prima gentegreerd zijn. Hoewel niet elk nummer een topper is, houdt de afwisseling van stevige en rustige momenten de aandacht er doorgaans goed bij, mede omdat de sterkste tracks verdeeld zijn over de tracklist. Voor de meesten zullen Aeterna, In Love We Rust, Weight Of My World, Dystopia en R.E.D. tot de favorieten horen. Simons en Lucassen mogen beslist trots zijn op deze eclectische release, die er steeds om vraagt om opnieuw beluisterd te worden.
Tracklist:
1. Aeterna
2. In Love We Rust
3. Cradle To The Grave (feat. Alyssa White-Gluz)
4. Fight Or Flight
5. Weight Of My World
6. Vermillion Dreams
7. The Core
8. Dystopia
9. R.E.D.
10. Dark Night Of The Soul
