Deicide is een band die altijd al een beetje een aparte plek heeft ingenomen in de internationale death metal. Enerzijds is dat een legendarische plek, want albums als Deicide (1990), Legion (1992) en Once Upon The Cross (1995) hebben het genre mede gedefinieerd. Bovendien behoort de imposante strot van brulboei, enfant terrible, zelfverklaard antichrist en ongeleid projectiel Glen Benton tot een van de meest indrukwekkende in het genre. Zijn grunts reduceren de gemiddelde zanger in dit genre tot een bibberende chihuahua. Anderzijds moet ik ook altijd wel weer enigszins gniffelen over de lompe en onbehouwen aanpak van deze Amerikanen. Stocijns volhardt het gezelschap al vijfendertig jaar in dezelfde basale antichristelijke themas, die worden verpakt in laten we zeggen niet al te hoogdravende teksten.
De kwaliteit van een nieuw Deicide-album staat of valt dan ook vooral met de mate van inspiratie en vooral de gedrevenheid en intensiteit waarmee de band de studio is ingedoken. Op Banished By Sin zit dat al snel goed, zo blijkt. Wat heet: regelmatig strooit de band met enorm vette riffs en flitsende solos. Het lijkt erop dat nieuwe gitarist Taylor Nordberg (onder andere Ribspreader en The Absence), die tevens enkele achtergrondvocalen verzorgt, voor hernieuwde energie heeft gezorgd. Het helpt wellicht ook dat alle bandleden betrokken zijn geweest bij het schrijven van de nummers, waardoor tijdens het schrijfproces het kaf van het koren lijkt te zijn gescheiden.
Vooral de eerste helft van Banished By Sin is fantastisch. Vanaf de lompe opener From Unknown Heights You Shall Fall, die is voorzien van een bijna catchy refrein, vuren de mannen de ene na de andere smeuge deathmetalkraker op ons af. Daarbij valt vooral op hoe enorm veel melodie en schwung er in de zanglijnen zit, waardoor het gebulder van Benton des te beter uit de verf komt. Doomed To Die en Faithless behoren tot het meest genspireerde materiaal van de mannen sinds tijden dankzij de fantastische zanglijnen, de lange, diepe putrochels van Benton, de eersteklas deathmetalriffs vol vettige grooves en de korte, Slayeriaans gierende solos. Woke From God is al helemaal een feestje. Dit is Deicide van zijn meest swingende kant, vol absoluut verrukkelijke gitaarloopjes en desondanks nog steeds moeiteloos in staat om de boel te verpulveren als een op hol geslagen bulldozer.
Van de tweede helft is vooral het titelnummer ijzersterk: zo effectief als een precisiebombardement qua gitaar- en drumwerk, met stoere headbangpassages en riffs die zo stevig zijn dat ze de kronen uit de tanden trillen. Aanvullende pluspunten zijn er voor de uitmuntende productie, die transparant maar tegelijkertijd machtig en loodzwaar is, en voor de vocale wisselwerking tussen de demonische grunts van Benton en de venijnige screams van Nordberg. De conclusie: Banished By Sin is wat mij betreft het beste Deicide-album sinds The Stench Of Redemption (2006). Het is bovendien een welkome bevestiging van de kolossale, botvergruizende kracht die kan uitgaan van onberispelijk uitgevoerde death metal. Dat het geheel bovendien swingt als de neten, is alleen maar extra mooi meegenomen. Verplichte kost voor iedere deathmetalliefhebber.
Tracklist:
1. From Unknown Heights You Shall Fall
2. Doomed To Die
3. Sever The Tongue
4. Faithless
5. Bury The Cross... With Your Christ
6. Woke From God
7. Ritual Defied
8. Failures Of Your Dying Lord
9. Banished By Sin
10. A Trinity Of None
11. I Am I... A Curse Of Death
12. The Light Defeated
