Sommige bands weten met hun debuutalbum zon goede indruk achter te laten dat een rijke carrire in het verschiet ligt. De Spaanse formatie Eternal Storm is een voorbeeld van een gezelschap dat uitstekend voor de dag komt met Come The Tide (2019). De plaat is een waar feestmaal voor de liefhebbers van melodieuze, progressieve death metal vol melancholie en smaakvol gitaarwerk. Het werkstuk klinkt alsof bandleden van Insomnium, Be'lakor en In Mourning een nieuw project zijn begonnen. Ondanks de veelal lovende recensies is Eternal Storm echter niet bepaald wereldwijd doorgebroken.
Wellicht dat de opvolger A Giant Bound To Fall daar verandering in kan brengen. De plaat is liefst vijf jaar in de maak geweest. Er is in die tijd ook het nodige veranderd in de bezetting. Zo is vocalist en gitarist Danny R. Flys (Persefone) nieuw. Ook drummer Jonathan Heredia (Aversio Humanitatis) maakt zijn debuut. Zij dienen als vervangers van respectievelijk bassist/zanger Kheryon en drummer Mateo Novati. Gelukkig is het gitaristenduo Jaime Torres en Daniel Maganto intact gebleven. Zij lieten op het debuut al horen een neusje te hebben voor het schrijven van majestueuze, meeslepende melodielijnen en weten bovendien veel gevoel in hun spel te leggen.
Met de ruim dertien minuten durende openingstrack An Abyss Of Unreason trapt Eternal Storm bijzonder ambitieus af. Het nummer begint sereen, maar al snel doemen blastbeats in de verte op en neemt de groep een stevigere afslag. Helaas vergaloppeert het viertal zich enigszins met deze uitgesponnen compositie. Hoewel het meanderende, melancholische gitaarwerk bij vlagen fraai is, blijft het nummer door de voortdurende tempowisselingen en door enkele vreemde stilistische keuzes ook na heel wat luisterbeurten incoherent en rommelig. Dan werkt het meer gefocuste A Dim Illusion een stuk beter. Ook hier wisselt de band blastbeatpassages af met ingetogen momenten, terwijl Torres en Maganto strooien met fijnbesnaarde, Insomniaanse riffs. Bovendien komt Sven De Caluw (Aborted) nog even meebrullen altijd lekker!
Naast melancholische, melodieuze death metal verwerkt Eternal Storm doominvloeden, progressieve metal en zelfs wat lichte psychedelica en ambient in zijn totaalsound. Op de beste momenten van het album vloeit alles op uitstekende wijze samen. Zo blijkt Last Refuge in staat om zowel vlammend als meeslepend, plechtig en melancholisch te klinken door de afwisseling tussen fraaie, meervoudige cleane zanglijnen, ongepolijste versnellingen en uitgesponnen, droefgeestige gitaarmelancholie. Dat het einde iets te lang wordt uitgerekt, is de heren vergeven. Het instrumentale, post-rockachtige Eclipse vormt een aangenaam rustpunt en laat bovendien een nieuwe kant van de band horen. Op de mindere momenten vallen de vele ballen die de Spanjaarden in de lucht willen houden al kletterend op de grond. Het eerder aangehaalde openingsnummer is het duidelijkste voorbeeld, maar ook in The Void ontspoort de boel enigszins in de snellere passages.
Met een speelduur van zeventig minuten duurt A Giant Bound To Fall eigenlijk iets te lang. Daarnaast blijf ik ook na heel wat luisterbeurten moeite houden met de productie. Die lijkt om wat voor reden dan ook niet al te stabiel. Op sommige momenten klinkt de plaat als een klok, maar op andere momenten verzanden alle invloeden in een vormloze brij. Laten we in ieder geval concluderen dat de sound voller en opener had gekund, waardoor de gelaagde composities meer tot wasdom hadden kunnen komen. Al met al is A Giant Bound To Fall een wat frustrerend album. De band beschikt over alle middelen om een klein meesterwerk te creren, maar door onlogische keuzes, enkele onuitgewerkte ideen en de bij vlagen matige, rommelige sound beklijft de plaat niet volledig, ondanks de prachtige momenten die k op het album te vinden zijn.
Tracklist:
1. An Abyss Of Unreason
2. A Dim Illusion
3. There Was A Wall
4. Last Refuge
5. Eclipse
6. Lone Tree Domain
7. The Sleepers
8. The Void
9. A Giant Bound To Fall
