De Zweedse melancholische metalformatie Evergrey werkt naar zijn dertigjarig jubileum toe. Knapper nog dan die respectabele drie decennia activiteit is dat de formatie rondom zanger Tom Englund altijd kwaliteit heeft geleverd. Natuurlijk zal iedere fan zijn eigen favorieten hebben - of het nu een klassieker als Recreation Day (2003), het ambitieuze conceptalbum The Inner Circle (2004) of het technische en progressieve The Storm Within (2016) betreft - maar eigenlijk is geen enkel album echt ondermaats. Het is dan ook niet verwonderlijk dat nieuw materiaal altijd op een enthousiast onthaal kan rekenen. En gelukkig zit Evergrey de laatste jaren in een goede flow, met kwalitatief goede tot uitstekende albums, die elkaar in consistent tempo opvolgen.
Met Theories Of Emptiness is het kwintet toe aan zijn veertiende langspeler. Evergrey heeft inmiddels natuurlijk zon uitgekristalliseerde sound dat we weinig verrassingen hoeven te verwachten. En die krijgen we ook niet. Wel wordt de luisteraar vanaf de eerste noten in een warm bad ondergedompeld dankzij de herkenbare, stoere en tegelijkertijd catchy riffs, de soepele en technische, maar nooit overheersende solos en natuurlijk de prachtige, gevoelige stem van Englund. Ook de productie, wederom grotendeels in handen van Englund en de helaas recentelijk afgezwaaide drummer Jonas Ekdahl, is voortreffelijk. De sound is kristalhelder, maar tegelijkertijd is het gitaar- en drumwerk buitengewoon krachtig.
Openingstrack Falling From The Sun begint met ruige, crunchy riffs en mondt uit in een toegankelijk refrein, dat vanaf de eerste luisterbeurt aan de oorschelpen blijft kleven. Ook Say, One Heart en Our Way Through Silence zijn typische, stijlvolle Evergrey-tracks met vette riffs en direct meezingbare refreinen. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe goed dergelijke topcomposities live tot hun recht zullen komen. Een van de mooiste nummers van het nieuwe album is het donkere To Become Someone Else, dat ronduit prachtig begint met indrukwekkende zanglijnen van Englund op een bed van melancholische keyboardpartijen, om vervolgens uit te groeien tot een stevige stadionrocker. Ook Cold Dreams is een vermelding waard. Deze bijzondere track is verrassend door zijn onderkoelde, innovatieve keyboardpartijen en gastvocalen van Jonas Renkse (Katatonia) - die een lekker zware grunt uit de hoge hoed tovert - en Salina Englund (de dochter van Tom).
Waar Evergrey normaal gesproken uitblinkt in ballads, vallen de rustigste nummers op Theories Of Emptiness juist een beetje tegen. Zo is Ghost Of My Hero een nogal pompeuze track, waarin de band zoekende is naar het raken van de juiste emotionele snaar. Het refrein, met ondersteunende orkestraties van Vikram Shankar (Silent Skies, Redemption), is weliswaar indrukwekkend en geweldig gezongen, maar het voelt ook iets t gemaakt. En het korte, filosofische A Theory Of Emptiness vormt met zijn spoken word-passages een ietwat wonderlijk slotakkoord. Het is echter spijkers op laag water zoeken, want de Zweden leveren wederom enorm veel kwaliteit. Theories Of Emptiness is dan ook bijna achteloos goed.
Tracklist:
1. Falling From The Sun
2. Misfortune
3. To Become Someone Else
4. Say
5. Ghost Of My Hero
6. We Are The North
7. One Heart
8. The Night Within
9. Cold Dreams
10. Our Way Through Silence
11. A Theory Of Emptiness
