Lomp, bruut en loodzwaar, maar dan met een melodieus hart, zo zou je het geluid van Witch Vomit het best kunnen omschrijven. De band uit het Amerikaanse Portland combineert de strakke ritmes van Bolt Thrower, de melodieuze aanpak van Dismember en het smerige en doomy geluid van Autopsy tot een smakelijk geheel. Het nieuwe album Funeral Sanctum is voor de liefhebber van oldschool death metal dan ook een feest van herkenning.
Nu ligt in de herkenbaarheid ook het gevaar van het clich en de eenvormigheid besloten, maar Witch Vomit slaagt er op Funeral Sanctum grotendeels in aan die val te ontsnappen, juist door de variatie van stijlen die ze in de sound weten te verwerken. Het openingsnummer Endless Falls, dat volgt op het sfeervolle intro Dying Embers, geeft een goede indicatie van wat de luisteraar van dit nieuwe album kan verwachten. Er zit genoeg variatie in de zware, midtempo riffs om te blijven boeien en er zit een zekere frivoliteit in de accenten die de band aan weet te brengen waardoor het niet eentonig wordt. Door op het juiste moment te vertragen of te versnellen en te spelen met diverse stijlen, zorgen de drums daarbij ook nog voor extra kleur en diepte. De gierende solo is vervolgens de kers op de taart.
Vergeleken met het vorige album, Buried Deep In A Shallow Grave (2019), heeft de band zich naar een wat melodieuzere kant ontwikkeld. Ook compositorisch lijkt de band een stap gezet te hebben, waarbij er ook ruimte is om te experimenteren met diverse stijlen en tempi. Black Wings Of Desolation, bijvoorbeeld, opent met een krachtige, groovy en hier en daar zelfs swingende riff, en flirt op bepaalde momenten met zowel een thrash- als een blackmetal-geluid. Het geeft een aangename donkere en duistere sfeer en de contrasterende riffs stuwen het nummer voorwaarts. Thrash-invloeden zijn ook duidelijk te horen in Blood Of Abomination, een kort, snel en verrassend catchy nummer.
Naast de langere nummers van een minuut of vier komen aan het einde van het album ook verrassend korte en snelle nummers voorbij. Verrassend, omdat je ze niet snel op een oldschool deathmetal-album verwacht. Endarkened Spirits is snel en agressief en duurt slechts n minuut. Het is meer een statement dan een song, rommelig en ruw, gebouwd rond een punky riff waar de energie van afspat. Maar het werkt, verrassend genoeg, juist omdat het zo contrasteert met het voorafgaande. Deathmetalpunk wie had dat ooit voor mogelijk gehouden. En hierna volgt het rustige, melodieuze en instrumentale Abject Silence van twee minuten, dat het effect heeft van een ijsje na een copieuze maaltijd: het kalmeert de geest en verfrist het hoofd, zodat de luisteraar ontvankelijk wordt voor de knallende afsluiter Funeral Sanctum, die gekenmerkt wordt door boeiende gitaarharmonien en sterk drumwerk.
Het album is krap 27 minuten lang, maar zit volgepakt met energieke en gevarieerde melodieuze death metal. Hierbij blijft Witch Vomit ondank de experimenten trouw aan het eigen, oldschool deathmetal-geluid. Muzikaal is ook alles dik in orde: de heren beheersen hun instrumenten en de productie is prima. De band heeft een goede stap gezet, laat dat duidelijk zijn. Maar uiteindelijk ontbreekt het dan toch aan de finesse die nodig is om in dit genre door te stoten naar de absolute top. De heren weten goede, catchy en soms lekker groovende riffs te schrijven en hier en daar veert de luisteraar op door verrassende accenten zoals het basloopje aan het einde van Decaying Angelic Flesh. Maar deze momenten zijn nog te schaars en de nummers lijken daardoor soms nog wat te veel op elkaar. Niettemin, Funeral Sanctum is een degelijk en bij vlagen boeiend album geworden dat zeker het luisteren waard is.
Tracklist:
1. Dying Embers
2. Endless Falls
3. Blood Of Abomination
4. Decaying Angelic Flesh
5. Black Wings Of Desolation
6. Dominion Of A Darkened Realm
7. Endarkened Spirits
8. Abject Silence
9. Funeral Sanctum
