Drie jaar na de release van het uitstekende Glory For Salvation laat de Italiaanse powermetalformatie Rhapsody Of Fire weer van zich horen. Toetsenist Alex Staropoli is als enige over uit de begindagen en hij lijkt ook het meest vastberaden om verder te gaan met het maken van muziek in de voor deze band typerende, symfonische barokstijl. Jammer genoeg is de andere incarnatie van deze band Luca Turilli's Rhapsody en recenter Turilli/Lione's Rhapsody, met daarin zowel de klassieke meestergitarist als de enigmatische oorspronkelijke zanger van Rhapsody niet meer bij elkaar. Dat maakt Rhapsody Of Fire dus tot het enige overgebleven blad aan de wortels van deze band. Challenge The Wind is de derde langspeler met zanger Giacomo Voli, die in 2016 Fabio Lione opvolgde.
Wie de vorige albums The Eighth Mountain (2019) en Glory For Salvation (2021) heeft gehoord, weet dat Rhapsody Of Fire op die platen wat meer teruggrijpt op de pure, symfonische powermetalsound van de klassieke albums van rond de eeuwwisseling, zonder al te veel aanvullende soundtrackelementen. Met Challenge The Wind blijven Staropoli en consorten wederom trouw aan die stijl. Vooral de eerste drie nummers (het titelnummer, Whispers Of Doom en The Bloody Pariah) maken indruk. Het zijn stuk voor stuk zeer sterke, gedreven tracks, waarin het tempo hoog ligt en de band zijn sterkste punten - de kamerbrede keyboardpartijen, de strakke, flitsende riffs, de frivole melodielijnen en de met veel gevoel voor drama gebrachte zang optimaal weet te etaleren. Giacomo Voli klinkt sterker en zelfverzekerder dan ooit. Het helpt bovendien dat hij met enige regelmaat extra ondersteuning krijgt door de aanvullende zang van Staropoli en gastvocalist Raffaele Albanese.
Na zo'n sterk begin is het jammer dat de band een beetje het momentum verliest met het epos Vanquished By Shadows, een compositie van ruim zestien minuten, die het hart van het album lijkt te zijn. Hoewel het geen slecht nummer is, blijkt het ook niet helemaal een eenheid te vormen. De track zwabbert iets te veel verschillende kanten op om volledig te overtuigen enkele fraaie momenten ten spijt. De screams in het begin voelen bovendien nogal geforceerd aan en komen niet bijster sterk over. Dat geldt ook voor het dreigende Black Wizard, dat hierdoor wat gekunsteld klinkt. Desondanks zijn er ook op de tweede helft van Challenge The Wind genoeg prima composities te vinden. Het energieke, vol elan en optimisme gezongen A Brave New Hope blijkt bijvoorbeeld zeer vermakelijk, niet in de laatste plaats vanwege het aanstekelijke, goed gezongen refrein. En Kreel's Magic Staff verrast zelfs enigszins door de sterke Blind Guardian-vibe, met name in de zanglijnen.
Challenge The Wind is eigenlijk een typisch Rhapsody Of Fire-album. Die herkenbaarheid is deels de kracht van de Italianen, maar blijkt ook wel een lichte valkuil. Want eerlijk is eerlijk, hoe degelijk het album ook in elkaar zit, hoe goed de productie ook is en hoe capabel de muzikanten ook zijn: de magie van de eerste platen blijft toch ongevenaard. Challenge The Wind is een prima aanvulling op het oeuvre, maar zal niet als klassieker de geschiedenisboeken ingaan. Als liefhebber van dramatische power metal kun je het echter veel slechter treffen: het vakmanschap en plezier zijn namelijk duidelijk hoorbaar. In november staat de band twee keer in Nederland op de planken, in Uden en Heerlen. Dan kunnen we horen hoe het nieuwe materiaal zich live verhoudt tot de oude klassiekers.
Tracklist:
1. Challenge The Wind
2. Whispers Of Doom
3. The Bloody Pariah
4. Vanquished By Shadows
5. Kreel's Magic Staff
6. Diamond Claws
7. Black Wizard
8. A Brave New Hope
9. Holy Downfall
10. Mastered By The Dark
