Met bijna drie decennia op de teller (in 2025 viert de band zijn dertigjarig jubileum) is het Belgische Aborted al sinds jaar en dag een band om rekening mee te houden in de internationale deathmetalscene. En laat het maar aan brulboei pur sang Sven de Caluw en zijn verzameling houthakkers, slachtwerkers en bulldozers over om op ieder album van deze formatie dezelfde nietsontziende intensiteit op de mat te leggen. De platen van dit viertal beuken, rossen en rammelen met onverholen kracht en souplesse de dikst aangekoekte oorsmeer uit de oren. Kenmerkend is niet alleen de intensiteit van de muziek, maar ook de compositorische kwaliteiten, want Aborted behoort tot die zeldzame bands die er in deze niche steeds in slaagt om niet alleen extreme snelheidsrecords te vestigen, maar om zijn nummers ook steevast vol moddervette grooves en riffs te stoppen.
Met Vault Of Horrors is dit viertal toe aan de twaalfde langspeler. Die verschijnt drie jaar na het sterke Maniacult (2021), dat we hier destijds blijkbaar gemist hebben. En in veel opzichten borduurt deze nieuweling voort op de direct herkenbare stijl die Aborted in de loop der jaren heeft ontwikkeld. Toch is er ook ruimte voor vernieuwing en probeert de band binnen deze extreme sound kleine accentverschillen aan te brengen. Op dit album zijn de hardcore- en deathcore-invloeden bijvoorbeeld meer dan ooit aanwezig. Dat zal niet voor iedere oudgediende gelden als pluspunt, maar als de uitvoering zo beestachtig sterk is als op dit album, zal zelfs de grootste scepticus (en daar reken ik mezelf ook toe als het aankomt op deathcore) zijn ongelijk moeten toegeven.
Zowel de vertrouwde als nieuwe elementen komen al goed naar voren in de openingstrack Dreadbringer. Het nummer begint met omineuze synths die aan jarentachtig horrorfilms herinneren, om vervolgens met een genadeloos drumritme en epische riffs de boel eens even grondig op te schudden. De extreem lompe breakdowns en strakke staccato-riffs maken duidelijk dat Aborted ook wel kan genieten van hedendaagse deathcore. Die invloeden komen regelmatig terug en worden op een fantastische manier in de sound verwerkt. Zo staat het nietsontziende Brotherhood Of Sleep vol met riffs die dikker zijn dan de gemiddelde redneck die leeft op een dieet van bud en beef, terwijl drumbeest Ken Bedene het geheel aanvult met machinaal strakke, machinegeweer-achtige uitbarstingen. Deathcult is van hetzelfde laken een pak. Bij vlagen doet het nummer me denken aan de soloplaat van Corpsegrinder. Het is alsof Hatebreed een deathmetalalbum heeft opgenomen.
Op andere momenten overheerst de old-school death metal. Het amper twee minuten durende Insect Politics is een soort Champions League-uitvoering, terwijl Hellbound met een haast niet te bevatten snelheid op de luisteraar wordt afgevuurd. Christus te paard, wat een intensiteit legt Ken Bedene in zijn drumaanslagen! In The Shape Of Hate wordt het instrumentale machtsvertoon nog eens extra kracht bij gezet door gastvocalist Oliver Rae Aleron (Archspire), die zijn typerende shotgunvocalen op de luisteraar loslaat. Hij is niet de enige gastvocalist die het album verblijdt met een extra portie putrochels. Aborted heeft op dit album een heel blik aan brulboeien opengetrokken, waaronder grote namen als Francesco Paoli (Fleshgod Apocalypse), Matt McGachy (Cryptopsy), Jason Evans (Ingested) en Alex Erian (Despised Icon). Het zegt alles over de status van Aborted in de scene.
De productie van Vault Of Horrors mag eveneens niet onvermeld blijven. Want ook de sound is niets minder dan een extra mokerslag in het gezicht. Met wat een intensiteit komt deze muziek uit de speakers schallen! Door de imposante sound straalt het muzikale geweld een soort onontkoombaarheid uit waar je als luisteraar alleen nog maar met een zalige glimlach op je gezicht in kan meegaan. Het korte, akoestische intermezzo in het afsluitende Malevolent Haze komt te laat tegen die tijd ligt de meest gelouterde genreliefhebber al uitgestrekt in de touwen. Aborted beukt als vanouds alles plat en komt door het toevoegen van deathcore- en hardcore-invloeden nog intenser uit de hoek dan voorheen. Vault Of Horrors is een muzikale schrobbering in de beste zin van het woord.
Tracklist:
1. Dreadbringer
2. Condemned To Rot
3. Brotherhood Of Sleep
4. Death Cult
5. Hellbound
6. Insect Politics
7. The Golgothan
8. The Shape Of Hate
9. Naturom Demonto
10. Malevolent Haze
