Zowel Burning als Sad Iron zijn beiden geen onbekenden in het Nederlandse clubcircuit. Waar de oldschool-heavymetalformatie Burning de laatste jaren een mooie opmars maakt en inmiddels een mooie fanschare heeft verzameld, is speedmetalband Sad Iron een oudgediende die al veertig jaar bestaat. Beide groepen treden veel met elkaar op en daaruit is ook het idee ontstaan om samen de split-ep Back To Back op te nemen.

Sad Iron bijt het spit af met vier aangename speedmetaltracks. Ondanks dat de groep al jaren bestaat, is deze pas de laatste jaren weer echt actief en productiever dan dat deze ooit�geweest is. De oudgedienden laten ook duidelijker horen dat er nog lang geen sleet op zit. Words And Beyond is meteen een venijnige opener, die op lekkere snelheid opereert. Het is vooral het prima gitaarwerk dat domineert en halverwege de song wordt de luisteraar op een aangename, uitgebreide solo getrakteerd. Het is jammer dat de zang van Marcel Paardekooper het geheel niet naar een hoger niveau tilt, al levert hij hier een meer dan acceptabele bijdrage.

Opvolger Metal Cathedral is eveneens een aangename track, maar The Demon Is Back en Military Madness zijn de prijsnummers van Sad Iron. Vooral eerstgenoemde is een voortreffelijke speedmetaltrack, die meerdere paden bewandelt. Waar de muziek veelal refereert aan onder andere Raven, zijn er hier en daar ook zeker raakvlakken te horen met Iron Maiden. Zeker qua gitaarriffs en songstructuren is de metalgrootheid�nooit ver weg, maar ook qua zanglijnen en uithalen doet Paardekooper regelmatig aan Bruce Dickinson denken. Ondanks de referenties behoudt de groep prima zijn eigen smoel en dat is vooral te danken aan gitarist Bernard Rive. Hij verdient met zijn spel alle lof, steelt over de gehele linie de show en zorgt ervoor dat Sad Iron zeer goed voor de dag komt op deze ep.

Burning neemt de tweede helft van Back To�Back voor zijn rekening. De band onder leiding van vocalist Hugo Koch mag zich inmiddels een gevestigde naam noemen. Dat komt omdat de muziek goed in elkaar zit, maar met Koch heeft de groep ook de ideale promotor in huis. Als organisator van onder andere Very 'Eavy Festival zijn de lijntjes kort en is het netwerk groot. Daar heb je echter niets aan als je niets presteert en wat dat betreft spreekt de muziek van Burning voor zichzelf. Het mag zelfs gezegd worden dat de formatie het beste werk tot nu toe aflevert.�

Alle vier tracks klinken wervelend en laten een professionele en geoliede band horen. Zowel muzikaal als qua songwriting zet de formatie mooie stappen. Dat liet Burning al horen op Scourge Of Humanity (2022) en die lijn wordt doorgetrokken. Exsurge Domine klinkt rechttoe-rechtaan�met snedige gitaarriffs, een goede solo en een krachtig refrein en is meteen een sterke opener. Het is The End met een doomy Black Sabbath-insteek die het meest indruk maakt. Dat Koch qua zang veelal aan Ozzy Osbourne doet denken versterkt deze referentie alleen maar. Met het uptempo Mistaken sluit Burning vervolgens prima af. Vooral de omslag, waarbij Koch zich van zijn kwetsbare kant laat horen, laat een goede indruk achter. Met een continu stijgende lijn zetten de mannen van Burning zich in ieder geval goed op de kaart en maakt het benieuwd naar een nieuwe full-length.�

Tracklist Sad Iron:
1. Words And Beyond
2. Metal Cathedral
3. The Demon Is Back
4. Military Madness

Tracklist Burning:
5. Exsurge Domine
6. Pick Your Fight
7. The End
8. Mistaken