Na een periode van stilte deelt de Australische singer-songwriter en multi-instrumentaliste Emily Highfield nieuws over haar project Suldusk. Het debuutalbum Lunar Falls (2019) laat een indrukwekkende en unieke combinatie van dark folk, post-rock en black metal horen, en sindsdien heb ik met smart uitgekeken naar meer. De opvolger, Anthesis, is opnieuw een verrassend album dat de verwachtingen waarmaakt.
Anthesis betekent groei in het Grieks, een thema dat gedurende de ruim drie kwartier durende langspeler duidelijk naar voren komt. Dit omvat niet alleen de inhoudelijke thematiek, maar ook muzikaal is er een duidelijke groei waar te nemen. Het meest opvallende aspect is dat Suldusk niet langer een soloproject is. Voor dit album is Highfield een samenwerking aangegaan met een getalenteerde groep muzikanten. Shane Mulholland verzorgt de vocale ondersteuning en het gitaarspel. Ook Josh Taylor, Emily Highfield zelf en bassist Daniel Green spelen gitaar. Frankie Demuru is verantwoordelijk voor de drumpartijen en Hayley Anderson voor de bijdragen op viool. Highfield heeft ook platenmaatschappij Napalm Records weten te overtuigen met Lunar Falls en staat sinds 2023 bij het label onder contract. Anthesis is geproduceerd en gemixt door Troy Mccosker, en de mastering is verzorgd door Thomas Plec Johansson (Soilwork, Opeth, Katatonia). Daarnaast zijn er op dit album gastmuzikanten te horen, namelijk Raphael Weinroth-Browne (Leprous) en Rachelle Harvey op de cello.
Naast de duidelijke groei in de line-up, is ook de complexiteit en kwaliteit van Highfields muziek toegenomen. Dit album laat dezelfde prachtige composities horen waar Suldusk tot nu toe bekend om staat. De blackmetalinvloeden keren terug en zijn zelfs meer aanwezig dan op de vorige plaat. Anthesis is iets krachtiger dan zijn voorganger, zonder afbreuk te doen aan de lieflijke en etherische sound. Opnieuw worden diverse genres vermengd, waardoor het lastig is om de muziek met n term te definiren, maar dat draagt juist bij aan de charme ervan. De zachte en tedere sound van Suldusk wordt afgewisseld met krachtige en zware passages, wat het hele album intensiteit geeft. Highfields zang blijft centraal in de mix staan, varirend van prachtige zachtheid en kwetsbaarheid tot demonische screams. Dit contrast geeft de thematiek van groei en rouw veel impact.
Groei kan een rustgevend, maar ook bruut zijn. Dit is de (muzikale) rode draad. De basis is akoestiek en melodieus en wordt met intense, krachtige en zware passages aangevuld. Dit wordt snel duidelijk met Verdalet, het eerste nummer dat na de mysterieuze intro Astraeus de toon aangeeft. Deze track start stevig, met blastbeats, strak gitaarspel en felle screams. Maar ook de cello en akoestische passage zijn hierin te vinden. Het gitaarspel en de screams doen denken aan Myrkur en de agressieve screams zijn een stuk voller van geluid dan op Lunar Falls. Ook Crystalline, Leaven en A Luminous End maken gebruik van dit contrast. De slome en dromerige melodien bereiden je voor op de screams en harde kant van het verhaal. Vooral A Luminous End laat een prachtige combinatie horen van de melodieuze klanken en het zware gitaarspel en slagwerk, de gekwelde screams en een prachtige vioolsolo. Crown Of Esper, Spheara en Mythical Creatures, die een beetje aan de muziek van Chelsea Wolfe doet denken, laten de agressie achterwege en hebben een geruststellende sound die je omhult als een warme deken. Deze nummers zijn gracieuzer met zoete zang en harmonieuze composities, wat het ook opzwepend maakt.
De titeltrack is het pareltje op deze plaat. Deze begint melodieus, maar al snel groeit de harmonieuze zang naar een vernietigende scream. Na een zwartgeblakende passage pakt Highfield de rust weer even terug, prachtig begeleid door de strijkers. Een sfeervol intermezzo is het rustpunt voor de storm. Wat daarna losbreekt is een indrukwekkende compositie die de sterke invloed van black metal naar voren brengt. De instrumentalisaite en screams kruipen onder de huid en ook na meerdere luisterbeurten blijft deze track verbijsterend.
Net zoals op Lunar Falls, is ook op Anthesis geen snoeiharde metal te vinden. De sound van Suldusk is echter dermate uniek en goed uitgevoerd dat dit geen gemis is. De blackmetalinvloeden bieden de zwaarte om het perfecte contrast te zijn met de akoestische sound van deze formatie. Een heerlijk dromerige plaat waarop de creativiteit en vakmanschap wederom indruk maken.
Tracklist:
1. Astraeus
2. Verdalet
3. Crowns Of Esper
4. Crystalline
5. Sphaera
6. Anthesis
7. Mythical Creatures
8. Leaven
9. A Luminous End
