Midden jaren tachtig maakte Exhorder deel uit van de grote golf aan jonge bands die thrash metal vorm zou geven. Vanaf het verschijnen van hun eerste demo Get Rude in 1986 werd de formatie uit New Orleans gezien als een grote belofte. Na jarenlang touren zorgden het uitblijven van commercieel succes en onderlinge spanningen er echter voor dat de band in 1994 al uit elkaar viel. Desondanks heeft Exhorder behoorlijk wat invloed gehad op de vroege thrashmetalscene. De band mengde elementen van de agressieve Bay Area hardcore en thrash met een gevoel voor groove tot een sound die later door bands als Pantera en Machine Head verder geperfectioneerd en populair gemaakt zou worden. Daarnaast worden de twee albums die in deze periode werden uitgebracht, Slaughter In The Vatican (1990) en The Law (1992), tot op de dag van vandaag gezien als klassiekers in het genre.
Het zou tot 2019 duren voordat er een nieuw album zou verschijnen, na een stilte van maar liefst 27 jaar. De oude thrashers bleken het nog niet verleerd te zijn: Mourn The Southern Skies bleek een prima plaat, vol vuur en agressie. Op deze comebackplaat laat de band een wat gevarieerder geluid horen dan op de roemruchte eerste twee albums. De agressie wordt wat vaker ingetoomd en de kenmerkende groove wordt nog sterker benadrukt.
De nieuwe schijf Defectum Omnium zet deze trend voort en voegt nog wat elementen toe. Snelle, agressieve thrash wordt afgewisseld met tragere groovy segmenten, die menigmaal knipogen naar doom en sludge. De band brengt veel variatie en daar waar het werkt, levert het steengoede nummers op. Zoals The Tale Of Unsound Minds bijvoorbeeld, dat zwaar en dreigend is met een uitgekiende tempoversnelling tijdens de solo, strak gearrangeerd is en daarom blijft boeien. De breakdown aan het einde, waarin de bas een hoofdrol pakt, vormt een passend slot. Dan is er ook Taken By Flames, dat langzaam en dreigend begint en daarna versnelt met een fijne riff waar het hoofd van gaat knikken, zeker als de drummer zijn double bass op gang trekt.
Ook de hardcore-invloeden uit de beginjaren zijn duidelijk aanwezig, zoals in het uitstekende Sedition, dat begint met een lekker basloopje, waarna het uit de startblokken vliegt met een razende riff, die wordt ondersteund door een klassieke d-beat. Dezelfde beat ligt ook onder de swingende, groovy riff waarmee Year Of The Goat opent. En ook de thrash ontbreekt uiteraard niet. Desensitized, mijn favoriete track op dit album, is pure, onversneden thrash van begin tot einde: gespeeld op hoog tempo, vol vuur en agressie.
Net zoals de voorganger is Defectum Omnium echter nogal een onevenwichtig album. Het lukt de heren namelijk lang niet altijd om al die invloeden tot n geheel te smeden en de aandacht vast te houden. Songs als Under The Gaslight en Forever And Beyond Despair beginnen bijvoorbeeld sterk, maar verliezen zich bij momenten in al te chaotische arrangementen en riffs die gewoon niet weten te boeien, terwijl Wrath Of Prophecies begint als klassieke, uptempo thrash, maar een onbegrijpelijk, chaotisch einde heeft dat volstrekt niet bij het nummer past. Stolen Hope en Lacing The Well hebben volkomen overbodige intros die meer dan anderhalve minuut duren. En soms dwaalde mijn aandacht gewoon af, zoals bij Divide And Conquer en Your Six, niet omdat het slechte songs zijn, maar omdat ze simpelweg te weinig verrassend en dynamisch zijn om echt te boeien.
Toch is Defectum Omnium geen slecht album geworden. Er staat namelijk een handvol steengoede songs op dit album die ik zeker vaker ga beluisteren en de mindere songs zakken nergens echt door de ondergrens. Dat de band zich verder wil ontwikkelen, is bovendien prijzenswaardig te noemen. Want: wie niet waagt, wie niet wint. Defectum Omnium is dus een album met twee gezichten, dat veel goeds bevat, maar uiteindelijk toch iets te veel zwakke momenten bevat om echt hoog te scoren.
Tracklist:
1. Wrath Of Prophecies
2. Under The Gaslight
3. Forever And Beyond Despair
4. The Tale Of Unsound Minds
5. Divide And Conquer
6. Year Of The Goat
7. Taken By Flames
8. Stolen Hope
9. Lacing The Well
10. Sedition
11. Desensitized
12. Your Six
