Andry Lagiou is een Griekse zangeres die in 2013 de rock/metalband The Harps oprichtte. In 2017 kreeg haar carrire een boost doordat ze deelnam aan The Voice Of Greece met songs van Rainbow, Bonnie Tyler en Deep Purple. Nadien was ze in een gastrol te horen bij The Vivaldi Metal Project, Mike LePonds Silent Assassins en Pyramid. De ambitieuze frontvrouw besloot een paar jaar geleden om haar solodebuutalbum Skies op te nemen.
Andry omschrijft zichzelf als de ontbrekende schakel tussen Ronnie James Dio en Christina Aguilera. Aan zelfvertrouwen dus geen tekort. Toch is het in deze hoek waar je haar stem en de instrumentatie moet zoeken. Samen met gitarist Stephen Platt (Collibus), toetsenist Corvin Bahn (Uli Jon Roth), bassist Mike Lepond (Symphony X) en drummer Russel Gilbrook (Uriah Heep) brengt ze namelijk op klassieke rock en metal geschoeide songs in een power/heavymetaljasje. Een jasje dat haar wel past dankzij haar krachtige en stoere voordracht.
Het album bevat weinig originaliteit, maar staat vol met degelijke nummers die er beslist mogen zijn. De galopperende opener, tevens eerste single Skies is direct een van de hoogtepunten. Het is een energieke en lekker lopende track met kop en staart en een effectief refrein. Dat geldt ook voor het swingende Black Hole. In dit soort tracks komt de Griekse het beste tot haar recht. De uithalen in Black Hole zijn overtuigend en de oosterse touch is zowel verrassend als welkom. Ook het heerlijk rockende Good Trip To Hell is een prima visitekaartje. De stevigere tracks worden afgewisseld met twee rustigere nummers, waaronder de bluesy poprockballad My Love, waarin de 33-jarige zangeres alles geeft.
Soms is dat alles geven wel wat te veel van het goede en daardoor gaat de zang, hoe goed deze ook is, tegen zich werken. Dan wordt het te veel een showcase. Dat blijkt niet alleen uit My Love, waarin ze het voluit gaan beter had kunnen afwisselen met ingetogen zang, zodat de dynamiek voor impact zou zorgen. Het blijkt ook uit de andere ballad Olive Tree, dat overigens verbluffend eindigt met zeer hoge uithalen.
Andry komt het beste tot haar recht als ze lekker mag rocken, maar zelfs dan schaadt overdaad af en toe. Dat blijkt bijvoorbeeld uit Do Or Do Not (met Two Minutes To Midnight-riffs), dat vocaal wat onevenwichtig is. Dat laatste komt onder meer door de mix, waarin de achtergrondvocalen soms wat te prominent doorklinken. Verder valt er weinig te mopperen op het technische aspect, want er zijn duidelijk professionals aan het werk.
Ondanks dat ze soms iets te enthousiast is, toont Skies aan dat Andry het nodige in haar mars heeft. Het is een lekker energieke plaat waaruit de passie voor rock, metal en de jaren tachtig blijken. De nummers knallen uit de boxen. De Griekse geeft alles wat ze heeft. Dat levert overtuigende momenten op, maar soms is de balans zoek. Dan wil ze te veel van zichzelf laten horen. Toch mag deze enthousiaste dame met prima zangkwaliteiten beslist trots zijn op dit debuut.
Tracklist:
1. Skies
2. Mistress Of The Night
3. Do Or Do Not
4. My Love
5. Black Hole
6. Church Bells
7. Olive Tree
8. Good Trip To Hell
9. White Sunday
