Theurgia is het debuutalbum van de Griekse symfonische deathmetalband Thy Shining Curse. De band beschrijft zichzelf als een deathmetal-initiatief dat zich richt op de praktijken van hirurgisch kunstenaarschap en deze presenteert door middel van hermetische beelden. Kortom, een complex verhaal.
Thy Shining Curse is het esoterische solo-project van de Griekse Leonidas Diamantopoulos (ex-Enemy Of Reality, ex-Neperia), opgericht in 2021 in Pittsburgh, Verenigde Staten. Het thema van het album draait vooral om hermetisme en esoterisme. Theurgia, ofwel thergie, is een neoplatonische term die verwijst naar rituele praktijken om de aanwezigheid van n of meer goden aan te roepen of op te roepen. Het debuutalbum, bestaand uit zeven muzikale rites, belichaamt dit concept. Elke track vertelt zijn eigen verhaal, te complex om hier samen te vatten, maar de moeite waard om te ontdekken. Het verhaal wordt visueel begeleid door prachtige fotografie van de twee mysterieuze visuele vertegenwoordigers, Celeus en Celeucis.
Maar hoe klinkt deze muzikale omzetting? Het is een symfonische deathmetalsound met industrile invloeden, afgewisseld met verrassende passages van andere muziekrichtingen. De orkestraties en composities getuigen van uitstekend vakmanschap, waarbij duidelijk technische kennis van verschillende instrumenten aanwezig is.
Tijdens de redelijk korte speelduur van iets meer dan een half uur gebeurt er veel. De eerste track, Theurgia, is prachtig mysterieus. Lenore is een uitstekende compositie met een fraaie baslijn en soepele gitaarsolo. Het complexe Acephale, het stevige Melmoth en het industrile en zware Heptacletus, dat met vlagen doet denken aan Operation Compass (2020) van Carach Angren, zijn boeiend. De orkestratie in Heptacletus komt echter wat te prominent naar voren, waardoor de zang enigszins ondermijnd wordt. De vocalen zijn over het algemeen goed, maar dit subtiele detail verdient meer aandacht.
In Aesahattr is precies het tegenovergestelde het geval. Hier zijn de vocalen te prominent in de mix, bijna schel. Ook Abyssaoth laat een gewaagde muzikale keuze horen, met een verrassend intermezzo van jazzy saxofoonspel. Helaas is deze solo minder soepel dan verwacht en voelt deze wat misplaatst in de symfonische deathmetalsound. Uiteraard zijn beide voorbeelden subjectief en afhankelijk van persoonlijke smaak.
Opvallend is de gelijkenis met de muziek van de symfonische deathmetalband Fleshgod Apocalypse. De pianopartij en vocalen in Abyssaoth wekken associaties met The Fool (2016), en ook Lenore doet denken aan de muzikale stijl van de Italiaanse formatie. Maar Thy Shining Curse presenteert toch een eigen sound. Al met al is Theurgia een boeiend album waarop veel te ontdekken valt. Sommige muzikale keuzes zijn gewaagd en zullen wellicht niet bij iedere luisteraar in de smaak vallen. Niettemin is het muzikale vakmanschap onmiskenbaar. Voor liefhebbers van complexe symfonische death is het een interessant debuut van een veelbelovende band.
Tracklist:
1. Theurgia (Intro)
2. Abyssaoth
3. Aesahaettr
4. Acephale
5. Lenore
6. Heptacletus
7. Melmoth
