Het eerste nummer 'Gasoline' beukt er behoorlijk in, al doet de intro me gelijk aan een ander nummer denken (Finger Eleven's 'First Time', ook een Wind-Up band toevallig). Maar ach het nummer rockt aardig en heeft een groovend basloopje. Het nummer gaat echter snel op je zenuwen werken omdat er niet echt variatie in zit. Het volgende nummer '69 Tea' is een stuk swingender. 'Fine Again' volgt en dat is naar mijn mening een van de beste nummers. Het is een midtempo nummer met een sterk refrein wat in je hoofd blijft zitten.
De eerste vier nummers zijn wel aardig en beloven een rock album met energieke nummers. Het is niet geweldig, maar als je het op de achtergrond aan zet merk ik dat mijn voetje wel mee gaat tikken. Maar nee hoor, ik juich te vroeg, want met 'Driven Under' is het eerste zeik nummer een feit. Bah, een rustig nummertje kan mooi zijn hoor, maar dit is gewoon gezeur. Er volgen nog enkele aardige donkere nummers als 'Pride', 'Pig' en 'FXXX It' (zo staat het op het CD label...) en dan zijn we al bij de vier extra tracks, waarvan de meesten eigenlijk op de eerste uitgave van het album hadden moeten staan maar uiteindelijk geschrapt werden. De laatste track is een andere versie van de ballad 'Broken'. Amy Lee van Evanescence zingt mee en het nummer is opgesierd met strijkers. Een beetje zoetsappig, maar ik moet toegeven dat het wel een mooi nummer is. Deze versie is beter dan de normale versie en hiermee ook het enige goede rustige nummer op het album. Perfect voor op de radio.
Dit album bevat enkele aardige nummers, maar de meesten zijn onderling Inwisselbaar en het wordt nergens echt spannend. Een echte metalfan kan dit denk ik links laten liggen. Zijn bands als Nickelback en Staind jouw ding dan kan je dit album wel een luisterbeurt gunnen.
Tracklist:
1. Gasoline
2. 69 Tea
3. Fine Again
4. Needles
5. Driven Under
6. Pride
7. Sympathetic
8. Your Bore
9. Fade Away
10. Pig
11. Fxxx It
12. Broken
13. Sold Me
14. Got It Made
15. Cigarettes
16. Broken (feat. Amy Lee)
.jpeg){kind=small}
