Noem je de naam Michael Poulsen, dan denkt iedereen aan Volbeat, de Deense band die inmiddels ontegenzeggelijk de eredivisie van de metal bereikt heeft. Volbeat speelt een aanstekelijke vorm van heavy metal, voortgestuwd door Poulsens kenmerkende volle, krachtige stem, stuwende riffs en invloeden vanuit de rock, groove metal en soms zelfs rockabilly. Mijlenver verwijderd dus van de stampende death metal die je hoort als Fall Of The Loyal Warrioruit je speakers knalt, het openingsnummer van Impii Hora, het debuut van Poulsens nieuwe project Asinhell.
Toch is de stap van Volbeat naar death metal niet zo vreemd als je Poulsens achtergrond aan een nader onderzoek onderwerpt. Zijn eerste band Dominus was stevig geworteld in de deathmetalscene van de jaren negentig. View To The Dim, het eerste volledige album uit 1994, kent invloeden van Incantation, Cryptopsy en Bolt Thrower. Hierna zou de band zich steeds meer naar een groovier soort metal bewegen, waarin hier en daar al de melodieuzere aanpak van het latere Volbeat te horen was.
Ondanks die ontwikkeling naar publieksvriendelijkere metal heeft Poulsen zijn liefde voor het zwaardere werk nooit onder stoelen of banken gestoken en heeft hij in recente interviews bands als Bolt Thrower, Entombed, Autopsy, Grave, Darkthrone en Death laten vallen als enkele van zijn favoriete bands. In 2021 vond hij dat het tijd werd deze liefde voor de death metal om te zetten in een album, waarvoor hij Marc Grewe (Morgoth) en Toft Hansen (Raunchy, Hatesphere) rekruteerde.
Waar Dominus nog te beschouwen was als het ruige en ongepolijste leerproject van een jonge Michael Poulsen, is de eerste schijf van Asinhell duidelijk volwassen, zowel in het hoge niveau van de songs als de productie, die vol en vet is, zonder dat de riffs verzuipen in de modder.
Naast een schijnbaar eindeloze voorraad aanstekelijke riffs, is het vooral de afwisseling in de nummers die opvalt. Snelle, beukende stukken worden op het juiste moment afgewisseld met goedgeplaatste breakdowns, tempowisselingen, melodieuze of juist groovende riffs, of een solo, zodat het nergens stilvalt en geen enkel nummer verveelt. Het is duidelijk dat Poulsen geen gebrek heeft aan goede ideen en dat zijn jaren in Volbeat hem hebben gevormd tot een uitstekend songwriter, die zichzelf de edele kunst van de zelfbeheersing en dosering heeft bijgebracht. Je hebt nergens het gevoel dat een nummer te lang duurt of te complex wordt. Voordat je het weet is de plaat afgelopen en druk je opnieuw op play.
De twee andere leden van de band dragen meer dan hun steentje bij en het is duidelijk dat het ervaren muzikanten zijn die weten waar Abraham zoal de mosterd haalt in dit genre. Grewes strot past prima bij de old-school stijl die Poulsen nastreeft en hij weet de juiste accenten te leggen. Hansens drumwerk is strak en hij timmert een rotsvast fundament onder elk nummer, waarbij hij moeiteloos met de vele tempowisselingen weet om te gaan en kan grooven en swingen als het nodig is.
Er staat geen enkel zwak nummer op Impii Hora. Tot mijn favoriete tracks behoort Fall Of The Loyal Warrior een vette stamper die duidelijke Chuck Schuldiner-vibes heeft en niet had misstaan op een van de eerste Death-albums. Ook het titelnummer Impii Hora kent een knipoog naar Chuck en heeft een gave breakdown voorafgaand aan de solo. Inner Sancticide is traag en intens, maar toch catchy. Island Of Dead Men begint als een vuistslag in je gezicht, grijpt je bij de strot en beukt door tot het einde, met melodieuzere momenten die me aan At the Gates doen denken. Mijn persoonlijke favoriet is de meebruller Wolfpack Laws, wat mij betreft nu al een klassieker.
Knipogen naar andere bands en genres zitten door het hele album verweven, maar jatwerk wordt het gelukkig nooit, daarvoor is Poulsen zich te goed bewust van waar hij mee bezig is. Hoewel Impii Hora een plaat is die bewust aansluit op de old-school death metal, en ondanks al de invloeden die hij erin heeft verwerkt, heeft Poulsen er een boeiend en eigenzinnig geheel van weten te smeden.
2023 was voorwaar geen slecht jaar voor death metal, maar Impii Hori van Asinhell schaart zich moeiteloos in de bovenste regionen en is wat mij betreft een van de betere deathmetal-platen van vorig jaar. Poulsen heeft al laten weten dat hij graag met de band zou gaan touren, als de ingewikkelde agendas van de bandleden het toelaten. Laten we hopen dat het zover komt!
Tracklist:
1. Fall Of The Loyal Warrior
2. Inner Sancticide
3. Island Of Dead Men
4. Trophies
5. The Ultimate Sin
6. Wolfpack Laws
7. Desert Of Doom
8. Pyromantic Scryer
9. Impii Hora
10. Foj For Helvede
