Voor een band die zelfdestructie predikt, draait de blackmetalgroep Shining al een flinke poos mee. De band rondom de illustere frontman Niklas Kvarforth ontgroeit vooral vanaf het geweldige, vierde album IV: The Eerie Cold (2005) de typische suicidal black metal van de eerdere platen. Vanaf die langspeler weet Shining de juiste snaar te raken met een briljante combinatie van messcherpe, misantropische black metal met progressief gitaarwerk, wild rockende passages en droefgeestige akoestische momenten - steevast verpakt in lange, compositorisch fantastisch in elkaar zittende nummers. Hoewel de controverse rondom de zanger nooit volledig verstomt - en het live altijd weer afwachten is hoe de band zich presenteert - is de invloed van de formatie uit Zweden op het blackmetalgenre onmiskenbaar groot.
De laatste jaren is Shining wat minder actief. Zo verschijnt de titelloze, elfde langspeler vijf jaar na het degelijke X: Varg Utan Flock (2018). Die plaat werd gepresenteerd als het logische vervolg op het succesalbum V: Halmstad (2007), die de band op zijn briljantst en op zijn meest verontrustend laat horen, maar blijkt uiteindelijk toch vooral een herhalingsoefening. Uitstekend uitgevoerd weliswaar, maar het echte gevoel van urgentie ontbreekt inmiddels een beetje. Voor de releasedatum van deze nieuwe full-length pakt Shining wederom groots uit met ronkende persberichten en een met bloed doordrenkte videoclip van het nummer Allt Fr Dden. Inmiddels zijn we twee maanden verder en is de groep bijna ouderwets verzand geraakt in via sociale media uitgevochten publiek geruzie. Op diezelfde sociale media prijkt 2023 als einddatum van Shining. Dit titelloze album zou dus zomaar eens de zwanenzang van deze groep kunnen zijn, hoewel we ook die situatie al vaker hebben meegemaakt.
Ook in muzikaal opzicht is Shining vooral een herhaling van zetten. Zes nummers met een instrumentale compositie een pianonummer dat een cover blijkt van de zonderlinge Franse componist en pianist Erik Satie, die in 1925 overleed het is een formule die inmiddels al heel wat albums wordt toegepast. De overige vijf composities zijn stuk voor stuk lang en gelaagd. Zo begint opener Avsndare Oknd met bevreemdende klanken, alsof iemand in een vochtige kelder ontwaakt, terwijl op de achtergrond langzaam de gitaarklanken aanzwellen in wat we toch wel een typische Shining-riff kunnen noemen. Snart r Dom Alla Borta is een van de melancholischere nummers, dat begint met akoestisch gitaarwerk en een trager doomritme en vooral opvalt door een prachtige, uitgesponnen solo van Peter Huss.
Het als single verschenen Allt Fr Dden - met ruim elf minuten de langste track van Shining blijkt ook het hoogtepunt van het album. Het nummer, dat zich laat karakteriseren als een sinistere rocktrack vol stoere riffs, koortsachtige versnellingen en gedetailleerde drumroffels - ademt een gevoel van urgentie dat de band al heel wat jaren niet meer heeft laten horen. Want ook al zijn de composities op dit album technisch gezien weer uitstekend neem alleen al de vaak zeer sterke vertragingen middels sombere akoestische arrangementen en melancholische leadgitaren het is allemaal wel behoorlijk formulematig geworden. En dan kan gitaargrootheid Andy La Rocque (King Diamond) voor een heerlijke, authentieke heavymetalsolo zorgen in Fidelis Ad Mortem, als het nummer verder weinig meer om het lijf heeft dan een wat eentonig mantra op akoestisch gitaarwerk en een prominent ronkende basgitaar, blijft het eindresultaat toch ietwat teleurstellend zeker wanneer we in ogenschouw nemen waar deze band toe in staat is.
Ik heb Shining inmiddels heel wat keren beluisterd en het blijft een wat onbevredigende plaat. Oppervlakkig gezien raakt de band wederom alle juiste snaren, maar het gevoel, de dadendrang en de intensiteit die platen als IV: The Eerie Cold (2005), V: Halmstad (2007) en zelfs Redefining Darkness (2012) kenmerken en ook zo geniaal maken, is hier gereduceerd tot een waakvlam. Dan blijft een technisch en compositorisch sterk in elkaar zittend werkstuk over, waarvan de vijftig minuten speelduur voorbij vliegen door de dynamiek van de meeste nummers, maar waar de luisteraar nooit echt door geraakt wordt. Een ruime voldoende dus, maar er zit zoveel meer in het vat. De toekomst zal uitwijzen of dat er ooit nog uit komt, of dat we het moeten doen met herinneringen.
Tracklist:
1. Avsndare Oknd
2. Snart r Dom Alla Borta
3. Allt Fr Dden
4. Fidelis Ad Mortem
5. ttahundratjugo (Erik Satie-cover)
6. Den Permanenta Smnen Kallar
