De Australir Plini Roessler-Holgate is met zijn band Plini een graag geziene gast op de internationale progpodia. De aimabele meestergitarist weet het publiek met zijn positieve attitude en gortdroge humor met gemak om zijn vingers te winden. Het is inmiddels tien jaar geleden dat we voor het eerst van zijn snarenkunsten hoorden middels de ep Other Things, en onder de titel Mirage komt de sterk door Joe Satriani benvloede dertiger wederom met een ep op de proppen.
Met de opener The Red Fox maakt hij gelijk korte metten met de (lichte) kritiek dat het materiaal van de laatste jaren allemaal maar wat soft en poppy zou zijn. Dat begint al met de productie, die wat rouwer en hoekiger is, zonder daarbij overigens schade toe te brengen aan helderheid of detail. Nee, het geheel klinkt juist lekker diep en vol. Precies wat een plaat van dit kaliber nodig heeft. Ook de gitaarsound is met een dot extra distortion wat ruiger. Daarnaast horen we meer mineuren, maar zonder dat het geheel een on-Plini-waardig, depressief metalgebeuren is geworden.
Bovendien zijn de composities spannender. Er is meer ruimte voor experiment. Een en ander echter zonder in de valkuil van genregenoten te vallen dat het experiment het doel is. Nee,de (slechts) vijf tracks zijn stuk voor stuk goed doordachte, onderhoudende songs, die zowel de luisteraar die graag muziek volledig ontleedt als de luisteraar die gewoon een tof nummer wil horen, weten te bekoren.
Plini doet dit niet in zijn eentje. Het begeleidend schrijven bij dit schijfje toont namelijk een heel rijtje secondanten. Er is er echter eentje die er met kop en schouders bovenuit steekt: die van gildebroeder Tosin Abasi. De notenkraker van Animals As Leaders heeft zijn vingerkunsten verleend in Still Life, alwaar hij de solo voor zijn rekening heeft genomen. Het vormt echter geen anomalie binnen de ep. Zijn bijdrage is dusdanig goed in het geheel gentegreerd, dat het nauwelijks opvalt dat er iemand anders aan de slag is. Knap!
Dat zegt ook wat over de richting van de plaat in zijn geheel. Zoals aangegeven klinkt Mirage niet alleen ruiger en stoerder, maar ook wat progressiever en uitdagender. Men zou kunnen zeggen dat Plini iets meer in de richting van Animals As Leaders is opgeschoven, maar er is zeker geen sprake van copycatisme. Dat heeft hij ook helemaal niet nodig, want hij kan moeiteloos op eigen benen staan, maar fans van Tosin die Plini eerder terzijde hadden gelegd, moeten hem nog maar eens een kans geven.
Kortom, Plini blijft trouw aan zijn eigen merk en toont tevens vooruitgang. Mirage is een volwassen schijf met coherente composities en is een must voor elke liefhebber van instrumentale, progressieve, moderne metal. De beste man zal ongetwijfeld komend jaar de Europese festivals en poppodia weer op komen zoeken, dus gaat dat zien!
Tracklist:
1. The Red Fox
2. Five Days Of Rain
3. Still Life
4. Aqua Vista
5. Ember
