Till Lindemann heeft de schandalen die aan hem kleven overleefd. Hij wordt niet vervolgd. Desondanks wordt er, onder andere in de Duitse media, behoorlijk negatief geschreven over Zunge. Een aantal schrijvers heeft moeite met de provocerende teksten van Lindemann na de beschuldigingen. Er verscheen al een aantal singles voorafgaand aan de release. Eerst de titelsong, gevolgd door het drieluik Nass, Schweiss en Lecker, gebundeld in een tweede short movie na Ich Hasse Kinder (2021), en ten slotte Sport Frei. Stuk voor stuk zijn het stevige nummers, die behoorlijk in het verlengde van de NDH-stijl van Rammstein liggen. Niet verrassend, maar er valt ook iets nieuws te ontdekken op Zunge.
Vanaf het moment dat Till Lindemann in 2015 de kriebels kreeg om naast Rammstein zijn eigen ding te gaan doen met Peter Tgtgren (Pain, Hypocrisy), valt zijn vermakelijke kijk op gevoeligheden op. Hij creert een absurd en eigenzinnig circus, boordevol erotiek en geweld, om ongemakkelijke situaties belachelijk te maken. Na twee platen met Tgtgren (Skills In Pills en F&M) onder de bandnaam Lindemann, is Zunge het solodebuut van Till Lindemann.
Het titelnummer is opvallend smaakvol, zonder vunzige teksten en voorzien van fraaie pianoklanken en ingetogen momenten. Wat ook meteen opvalt, is het pakkende refrein en de uitstekende productie, al zijn de typerende kenmerken van Rammstein onmogelijk te negeren. Voor vijf nummers is de muziek geschreven en opgenomen door Sky van Hoff. Feitelijk zes, want hij schreef ook Ich Hasse Kinder, dat alleen op de cd staat. Vier tracks zijn gecomponeerd en opgenomen door Daniel Karelly, alias Affe Maria. Voor de mastering van het volledige album is Svante Forsbck verantwoordelijk. Hij deed ook de mix en mastering voor Zeit van Rammstein.
Sport Frei bevat een kritische noot richting de prestatiedruk in de topsport, een wereld die Lindemann kent als ex-atleet in de DDR. De ballad bers Meer, met muziek van Lois Cass en Olsen Involtini, heeft een potisch karakter zonder dubieuze bedoeling. Echter, voor het merendeel van de nummers is het business as usual, met veelal dubbelzinnige teksten en stevige industrial. Dat was al duidelijk met het drieluik Nass, Lecker, Sweiss en geldt ook voor Altes Fleisch en Du Hast Kein Herz. Dat is geen kritiek, want het zijn stuk voor stuk sterke nummers. Ondanks de soms hilarische teksten is het album als geheel behoorlijk macaber, net als het artwork en de korte films.
Tanzlehrerin, een liefdeslied in flamenco-stijl, is een eerste verrassing. Muzikaal gezien dan, want de tekst voldoet aan de verwachting. De verbuiging van Ich Hasse Kinder naar het onheilspellende Alles Fr Die Kinder, gecomponeerd door Clemens Ardek Wijers (Carach Angren), is goed doordacht. De narcistische pianoballad Selbst Verliebt zou een fraaie afsluiter zijn geweest, ware het niet dat er nog een verborgen verrassing staat te wachten. Rdeln is een schlagerfestijn dat doet denken aan de vrijdag op mijn werk. De enige manier om die werkdag te doorstaan, is met een koptelefoon op.
Zunge is een uitstekende plaat met flink wat zwaardere Rammstein-kenmerken. Het solodebuut is een tikkeltje controversiler en experimenteler dan eerdere projecten. Tanzlehrerin onderscheidt zich meteen van de rest van het album, maar ook bers Meer en Alles Fr Die Kinder weten te verrassen. Je krijgt sowieso een beetje meer dan je verwacht. De Rammstein-zanger lijkt zich nog steeds op zijn gemak te voelen in zijn eigen wereld.
Tracklist:
1. Zunge
2. Sport Frei
3. Altes Fleisch
4. bers Meer
5. Du Hast Kein Herz
6. Tanzlehrerin
7. Nass
8. Alles Fr Die Kinder
9. Schweiss
10. Lecker
11. Selbst Verliebt
12. Rdeln (Hidden Track)
