Krautrock is niet direct een genre waar we veel over schrijven. Aan het eind van de jaren zestig wordt de term op een nogal schertsende manier gebruikt om de golf aan repetitieve, psychedelische muziek uit Duitsland te categoriseren. De negatieve lading van de aanduiding - het woord "Kraut" komt voort uit het naar Duitse soldaten verwijzende scheldwoord Sauerkraut - is uiteindelijk omarmd door veel bands. Grote namen uit die tijd zijn Can, Neu! en natuurlijk Kraftwerk, waarvan het oudste werk in die tijd als baanbrekend geldt.
Tegenwoordig lijkt het genre vrijwel uitgestorven of er moet een obscure niche zijn waar ik geen weet van heb met het Japanse Minami Deutsch als een van de weinige groepen die expliciet inspiratie halen uit deze stijl. Tegelijkertijd is er voor liefhebbers van psychedelische rock juist weer genoeg te kiezen, dus het hangt er ook maar van af waar de grens getrokken wordt. Het Belgische Motor!k identificeert zich in ieder geval expliciet met de krautrockbeweging. Sinds 2019 bouwt het drietal, bestaande uit Dries D'Hollander (drums), Dirk Ivens (gitaar, effecten) en Joeri Dobbeleir (gitaar, keyboards, basgitaar) gestaag aan zijn catalogus. 4 is niet zo verrassend de vierde langspeler.
De plaat bestaat in feite uit twee drieluiken (Terra Illustris en Terra Obscura), waarvan de losse componenten naadloos in elkaar overlopen. Dat versterkt de totaalervaring van het album en helpt de luisteraar om zichzelf helemaal onder te dompelen in de fijne, dromerige klanken van Motor!k. Vooral het Terra Illustris-drieluik is fantastisch. Terra Illustris Part I begint met pulserende synthgolven en ritmische beats, die gaandeweg versterkt worden door hypnotiserende, repetitieve basgitaarpartijen en loom, psychedelisch gitaarwerk. De combinatie heeft wel wat weg van Moon Duo. In het tweede deel voert de band gaandeweg, bijna ongemerkt, het tempo op en worden er meer psychedelische elementen aan de sound toegevoegd, totdat we in Terra Illustris Part III in een heerlijk groovende en rockende koortsdroom zijn beland, met funky keyboardeffecten die vrolijk van de linker- naar de rechteroorschelp rondstuiteren, onderweg kracht bijgezet door het solide drumwerk van D'Hollander en het stuwende basgitaarwerk van Dobbeleir.
Terra Obscura is op een soortgelijke manier opgebouwd, maar komt in het eerste deel wat langzamer op gang. Pas vanaf Terra Obscura Part II slaagt de band erin om middels een hypnotiserend ritme in combinatie met machtig pulserende, diep in de hersenstam weerkaatsende keyboards, de luisteraar mee te nemen op een interstellaire trip. Het begin van het afsluitende, derde deel haalt even wat onnodig de sluimerende droomstaat waarin ik me als luisteraar bevind onderuit, maar de groep weet zich daarna te herpakken. Toch blijft dit drieluik wat achter bij de eerste helft van het album, vooral omdat de flow van de tracks iets minder is.
Hoewel 4 volledig instrumentaal is, blijkt het ontbreken van zang totaal geen gemis. Sterker nog: ik vermoed dat het zou afleiden van de dromerige en psychedelische sfeer van de plaat. Zeker een aanrader voor liefhebbers van het eerder genoemde Moon Duo, maar ook bijvoorbeeld voor degenen die Yuri Gagarin en soortgelijke bands kunnen waarderen.
Tracklist:
1. Terra Illustris Part I
2. Terra Illustris Part II
3. Terra Illustris Part III
4. Terra Obscura Part I
5. Terra Obscura Part II
6. Terra Obscura Part III
