Het Deense The Arcane Order zet zichzelf in de tweede helft van de jaren nul redelijk op de kaart met twee sterke melodieuze deathmetalplaten: debuut The Machinery Of Oblivion (2006) en opvolger In The Wake Of Collisions (2008). Beide albums verschijnen via Metal Blade Records, een indicatie dat de muziek van het gezelschap veel potentie heeft om een breed publiek te bereiken. De sound, die invloeden herbergt van klassiekere, melodieuze death metal in de stijl van The Absence en Soilwork, brallerige thrash la Hatesphere en moderner klinkende, technischere groepen als Scar Symmetry en Mors Principium Est, is in die tijd heel actueel, terwijl de verfijnde techniek en de composities met kop en staart ervoor zorgen dat de band boven het maaiveld uitsteekt.
Na die vliegende start is de klad er een beetje ingekomen bij The Arcane Order. Het duurt tot 2015 voordat Cult Of None via het toch wat kleinere Massacre Records verschijnt. Die plaat laat een verdere modernisering van de sound horen. Acht jaar later zijn de mannen eindelijk toe aan hun nieuweling. Distortions From Cosmogony is de vierde full-length van de groep. Er is nogal wat veranderd qua line-up. Drummer Morten Lwe Srensen heeft plaatsgemaakt voor Bastian Thusgaard (Dawn Of Demise, Soilwork) en ook bassist Jonas Haagensen is vervangen. Anders Frodo S. Mikkelsen neemt zijn plaats in. De wijziging met de meest directe invloed op het geluid is echter dat frontman Kenneth Klitte Jensen is vervangen door Kim Song Sternkopf (Ml).
Deze veranderingen hebben ook wel invloed op de stijl van The Arcane Order. Distortions From Cosmogony is namelijk bepaald geen toegankelijk album. De op de vorige langspeler ingezette modernisering qua sound wordt hier verder doorgetrokken, waardoor de band inmiddels meer raakvlakken heeft met The Amenta en Septicflesh dan met de hierboven aangehaalde groepen. De sound is massiever en dystopischer, maar uiteindelijk ook wel wat monotoon omdat alle onderscheidende elementen qua gitaarwerk uit het totaalpakket zijn gesneden. De volledig dichtgeplamuurde productie is wat dat betreft ook wel een minpunt. Alle nuance en dynamiek worden erdoor uit de sound gezogen.
Hoewel ieder nummer afzonderlijk eigenlijk behoorlijk vet klinkt, niet in de minste plaats door de uitstekende grunts en screams van Sternkopf (waarvan de liefhebbers al weten dat ze hem om een boodschap kunnen sturen), zijn de tracks ook na heel wat luisterbeurten moeilijk van elkaar te onderscheiden. Het is zoeken naar muzikale haakjes, zoals in Starvations For Elysium, waar een melodieuze solo de massiviteit van de compositie doorbreekt en als een verkwikkende regenbui op gortdroge grond voelt. Dat soort momenten is echter te spaarzaam, waardoor Distortions From Cosmogony uiteindelijk een nogal vermoeiende luisterervaring blijkt. In kleine doses echt prima te genieten, maar na bijna een uur aan inwisselbaar materiaal blijf je lamgeslagen en zonder een noot te herinneren achter.
Tracklist:
1. Intro
2. Cry Of Olympus
3. A Blinding Trust In Chosen Kings
4. Starvations For Elysium
5. Favors For Significance
6. Empedocles' Dream
7. The First Deceiver
8. Ideals Of Wretched Kingdoms
9. Children Of Erebos
10. Wings Of Duality
