Het derde album Hebetudo Mentis van de van oorsprong Italiaanse formatie Hands Of Orlac heeft even op zich laten wachten. Er zit zon tien jaar tussen voorganger Figli Del Crepuscolo (2014) en de nieuwe plaat. In de tussentijd is er nog wel een split uitgekomen in samenwerking met The Wandering Midget (2017), maar de logge doomklanken die volgen uit de samenwerking tussen The Sorceress (zang/fluit) en The Templar (bas) smeken om een langspeler. In een vernieuwde bandsamenstelling geeft het duo gehoor aan die oproep.
Doom metal is zeker een label dat op de muziek van Hands Of Orlac te plakken valt, maar voor dit gezelschap is het te beperkt. Duistere rock met doom-, jarenzeventig- en progressieve elementen past beter. Het geluid is bijna filmisch van aard. Zoals de bandnaam verwijst naar een klassieke horrorfilm over een concertpianist die zijn handen verliest en als vervanging de eigenzinnige handen van een moordenaar aangenaaid krijgt, zo klinkt Hebetudo Mentis bijna als de soundtrack van een donkere thriller of horrorfilm.
De band neemt zijn tijd om de verhalen te vertellen bij monde van The Sorceress. Dat doet zij met een flink aangedikt accent en teksten vol mystiek. De horrorveteraan weet dan dat het opletten geblazen is. Het leeuwendeel van de lange songs is echter instrumentaal. Qua muzikale richting vertoont Hebetudo Mentis overeenkomsten met een logge versie van het eerder dit jaar uitgekomen debuut van The Abbey, vroege Ghost en soortgelijke acts. Hands Of Orlac doet het echter met veel minder opsmuk dan de genoemde voorbeelden en laat de prominente bas en gitaar een hoofdrol spelen via herhalende gitaarloopjes. Weinig effecten, niet al te ingewikkeld gitaarwerk, spaarzame fluitpartijen en af en toe een retrosynthesizerelement zijn genoeg voor deze muzikale heksenketel. Het klinkt ogenschijnlijk eenvoudig, maar dat is verraderlijk met allerlei accenten in het gitaarwerk en een subtiele opbouw van de songs. Om in filmsferen te blijven; de stiksels van kostuums en maskers zijn zichtbaar, maar het wordt er niet minder beangstigend om.
De kracht van Hands Of Orlac schuilt in deze eenvoud, maar vormt ook de zwakke plek. Hier en daar is er wat te veel aan herhaling en had een extra fluitpartij of een aanvullende, mysterieuze zanglijn niet misstaan. Wellicht op een vervolg, want ook deze plaat smaakt naar meer.
Tracklist:
1. To The Night A Bride
2. Three Eyes
3. Il Velo Insanguinato
4. Hebetudo Mentis
5. Malenka
6. Frostbite
7. Ex Officio Domini (The Executioner Of Rome)
