Geen enkele plaat van Myrkur is dezelfde. Met Folkesange (2020) sloeg de Deense zangeres, componiste en multi-instrumentaliste al een nieuwe weg in, en recentelijk bracht ze de soundtrack uit voor het theaterstuk Ragnarok. Haar nieuwste album, Spine, is opnieuw een verrassing. Zonder de black metal en Scandinavische folksongs de rug toe te keren, introduceert Myrkur met dit album een nieuwe sound.
Amalie Bruun heeft inmiddels drie volledige albums, twee ep's en een theatrale partituur onder de merknaam Myrkur uitgebracht, met Spine als haar meest recente werk. Zoals bij haar eerdere werken heeft Amalie veel van de muzikale elementen zelf verzorgd, waaronder piano, viool, nyckelharpa, orgel, synthesizers en natuurlijk haar zang. De productie, opname en mixing zijn toevertrouwd aan Randall Dunn in de Sundlaugin Studio in IJsland, dezelfde producer die eerder ook het geluid voor Mareridt (2017) verzorgde.
Het album begint met het epische instrumentale nummer Blfrd, een prachtige openener in Scandinavische stijl waarin vooral de nyckelharpa schittert. Blfrd betekent Viking-begrafenis in het Deens en lijkt symbolisch te zijn voor het afsluiten van dit muzikale hoofdstuk en het overgaan naar iets nieuws. Like Humans en Mothlike volgen deze introductie op en laten de nieuwe sound horen.
Deze nummers introduceren een duistere popstijl met synthesizers en opzwepende drums. Vooral Mothlike doet denken aan Kate Bush. Desondanks blijft de sound van haar eerdere werken, zoals Mareridt en Folkesange, herkenbaar. Het gebruik van het pop-genre is niet helemaal nieuw. Dit is vooral ook op Mareridt aanwezig, maar op Spine wordt het weer in een ander jasje gestoken. Dit is vooral te herkennen aan hoe de synthesizers en het slagwerk in de mix staan. De zang is ingetogen, zoals we van Myrkur gewend zijn, maar juist hierin ligt haar kracht. Gelukkig keren de Scandinavische details en blackmetalelementen wel terug in de nummers.
Bij My Blood Is Gold en Devil In The Details, waarin vooral de piano en strijkers prominent in de mix staan, overtuigt Amalie met een kwetsbare sound die de aandacht vasthoudt. Het zijn emotionele nummers, waarbij The Devil In The Details wordt versterkt door blackmetalscreams. De titeltrack laat een goed uitgevoerde symbiose horen van blackmetalelementen, folk en een kamerkoor, vermengd met pop-synthesizers. Deze drie aspecten vullen elkaar naadloos aan. Valkyriernes Sang is een krachtig Deens nummer genspireerd door de Njls-saga, een verhaal over een samenleving verscheurd door wraak en tegenwraak. De sound is episch en zwaar en de vocalen passen er perfect bij. De krachtige uithaal aan het einde maakt het geheel af. Blazing Sky heeft een industrile sound en is een pakkend nummer dat lang in het geheugen blijft hangen.
Net zoals geen enkel album van Myrkur hetzelfde is, geldt dit ook voor elk nummer op de nieuwe plaat. Het is opmerkelijk dat elke track een emotionele indruk achterlaat, ongeacht of deze zwaar of ingetogen is. Dit is de kracht van Amalie en zorgt voor herkenbaarheid. Het is zelfs bijna geruststellend. Op Spine vind je geen snoeiharde metal, maar gelukkig laat Amalie de black metal niet volledig achter zich. Ook de Scandinavische folk blijft aanwezig in de mix. De toevoeging van de duistere popstijl is een waardevolle aanvulling op het repertoire van Myrkur en zorgt voor een unieke mix. Spine is een album dat qua kwaliteit en songwriting gelijkstaat aan haar eerdere werken. Het zorgt altijd voor veel luisterplezier en maakt nieuwsgierig naar wat er nog komen gaat.
Tracklist:
1. Blfrd
2. Like Humans
3. Mothlike
4. My Blood Is Gold
5. Spine
6. Valkyriernes Sang
7. Blazing Sky
8. Devil In The Detail
9. Menneskebarn
