Marduk behoort tot een van de weinige bands die in zijn decennialange carrire zelden verzaakt. De Zweedse blackmetalveteranen draaien al mee sinds 1990 en hebben eigenlijk in hun hele geschiedenis geen enkel slecht album afgeleverd. Natuurlijk, niet iedere plaat heeft dezelfde status als het klassieke Opus Nocturne (1994), is even ziekelijk magistraal als het unieke Plague Angel (2004) of zo rijk en gelaagd als Rom 5:12 (2007), maar de kwaliteit is altijd aanwezig. En dat is zeker bijzonder wanneer we bedenken dat het in deze extreme vorm van hyperintense, oorlogszuchtige black metal niet bepaald gemakkelijk is om niet al te zeer in herhaling te vallen.
Het is eigenlijk bij het beluisteren van het vijf jaar geleden verschenen, voorlaatste album Viktoria (2018) dat ik mezelf er voor het eerst op betrap niet volledig overtuigd te zijn van het materiaal. Hoewel mijn collega Sander er destijds duidelijk anders over dacht, klinkt die plaat mij iets te zeer als een wat gemakzuchtige herhalingsoefening van Panzer Division Marduk (1999). Vermakelijk en qua uitvoering uiteraard zo strak als het bewerkte hoofd van de gemiddelde influencer, maar wel wat monotoon. De oorlogszuchtige retoriek begint ook wat vermoeiend te worden. Zou Marduk dan toch langzaam over zijn hoogtepunt heen zijn? Het zou niet meer dan logisch zijn gezien de rijke geschiedenis van de groep.
Welnu, Memento Mori neemt deze redenering, stampt ze met sardonisch genoegen de modder in en wrijft me er nog eens met de neus doorheen. Deze vijftiende langspeler is niet alleen een stuk beter dan zijn voorganger, het album behoort samen met Plague Angel tot een van de absolute hoogtepunten van de Zweden. De plaat begint met het fantastische titelnummer, dat zich middels omineuze geluiden van knarsende machinerie en vanuit de diepte opborrelende drums langzaam ontwikkelt, maar met zijn abrupte uitbarsting en het ziekelijke gekerm van Mortuus al snel richting verderfelijke Funeral Mist-wateren vaart.
De geest van deze geniale groep waart vooral in de eerste helft van het album door de nummers. Zoals in het groteske Blood Of The Funeral bijvoorbeeld: een ronduit meesterlijk nummer met een intensiteit die bijna niet voor mogelijk te houden is. Het is de muzikale verbeelding van pure, verwrongen waanzin: maniakale, dissonante riffs, een ziekelijke sfeer en extreem drumwerk van nieuweling Simon Schilling. Shovel Beats Sceptre is vervolgens net zo intens, maar heel anders qua stijl. Ook hier horen we die heerlijke, zieke Funeral Mist-vibe. Het nummer is een vijf minuten durende hellepreek die ieder restje hoop uit de luisteraar beukt middels een monotoon marsritme en bijtend uitgespuwde teksten. De band produceert de enige smerige, groezelige riff na de andere.
De tweede helft van Memento Mori is eveneens zeer sterk, maar haalt het net niet bij de briljante eerste helft. Toch weten ook nummers als Marching Bones en Year Of The Maggot zeer vakkundig de gehoorgangen aan gort te schieten. Het zijn agressieve blackmetaltracks die als voorbeeld kunnen dienen voor iedere beginnende band en als ontmoedigingsmechanisme overigens, want het merendeel zal zich realiseren nooit in de buurt te kunnen komen van dergelijke exercities in extremiteit. Wat deze nummers bovendien voor hebben op het vorige album, is dat ze een sinistere en naargeestige sfeer uitwasemen die de muziek ondanks de hoge intensiteit een zekere gelaagdheid en diepgang meegeeft. Memento Mori beukt niet alleen, maar kruipt ook onder de huid.
Het moge duidelijk zijn: de verbetenheid en drive zijn nog steeds volop aanwezig bij Marduk. Het doodsverheerlijkende gereutel is bovendien voorzien van een uitmuntende productie, die niet alleen zeer krachtig is, maar waarin ook de rafelige randen nog duidelijk hoorbaar zijn, zonder dat dit ten koste gaat van de onderscheidbaarheid van alle instrumenten. Het is ironisch voor een band die louter over de almacht van de dood en de onmiskenbare aftakeling van het menselijk lichaam verhaalt, maar Marduk bevindt zich in de bloei van zijn leven.
Tracklist:
1. Memento Mori
2. Heart Of The Funeral
3. Blood Of The Funeral
4. Shovel Beats Sceptre
5. Charlatan
6. Coffin Carol
7. Marching Bones
8. Year Of The Maggot
9. Red Tree Of Blood
10. As We Are
