Het eerste dat in het oog springt op The Decline Of The Enlightened Gods, het nieuwe album van de Spaanse formatie Frozen Dawn, is het fabuleuze artwork van de helaas overleden kunstenaar Mariusz Lewandowski. Deze Poolse artiest verzorgde eerder onder andere de sublieme albumhoes van het Bell Witch-album Mirror Reaper. Zijn stijl is dan ook direct herkenbaar. Muzikaal gezien tapt Frozen Dawn echter uit een heel ander vaatje op deze vierde langspeler (waarbij ik het coveralbum Unearthing The Black Arts niet meetel): het is pure Necrophobic-verheerlijking die we voor de kiezen krijgen. Die band heeft blijkbaar een onuitwisbare indruk achtergelaten op de mannen, getuige ook de afsluitende cover Blinded By Light, Enlightened By Darkness.
Nu is het altijd de vraag of een band die zo nadrukkelijk zijn muzikale helden vereert ook zelfstandig bestaansrecht heeft. Dat geldt voor de Mgla-kloon Groza, maar net zo goed voor de Dissection-verheerlijkers Thulcandra of de op Satyricon-leest geschoeide black metal van het helaas ter ziele gegane Sonic Reign. Wat mij betreft is het antwoord duidelijk: als de uitvoering solide is, de band met bezieling te werk gaat en het belangrijkst goede nummers weet te schrijven is het mijns inziens geen enkel probleem dat er weinig punten qua originaliteit worden gescoord. Aan die criteria voldoet Frozen Dawn zonder twijfel. De negen eigen nummers op The Decline Of The Enlightened Gods zitten stuk voor stuk prima in elkaar.
De muziek op dit album klinkt over het algemeen zo gedreven dat Frozen Dawn zich zelfs kan meten met zijn grote voorbeeld. Met name in Frozen Kings (vol machtige, onderkoelde riffs en met een stoer ritme dat voor een hoog vuist-in-de-lucht-gehalte zorgt) en in Wanderer Of Times (ronduit epische riffs en ijzersterke melodien) kunnen de mannen de concurrentiestrijd met Necrophobic aan. Deze tracks hadden niet misstaan op het fantastische, meest recente album Dawn Of The Damned (2020) van de Zweedse grootheid. De overige nummers doen er vrij weinig voor onder, hoewel de tweede helft van The Decline Of The Enlightened Gods ietwat achterblijft bij de eerste. Zo had het wat repetitieve titelnummer een minuutje korter gekund en voegt ook het instrumentale The Fall Of Aeons weinig toe aan het album.
Frozen Dawn slaagt er vooral goed in om zijn Spaanse roots zorgvuldig weg te poetsen. De sfeer van het album is namelijk onmiskenbaar ijzig. De productie van The Decline Of The Enlightened Gods is bovendien redelijk rauw, waardoor de muziek met een lekker grimmig randje uit de speakers komt knallen. De conclusie is dan ook duidelijk. Vind je dat de wereld genoeg heeft aan n Necrophobic, dan kun je dit album gerust links laten liggen. Maar wacht je met smart op een nieuw werk van deze band, dan is The Decline Of The Enlightened Gods absoluut verplichte kost. En aangezien ik mezelf tot de laatste categorie reken, is het smullen met deze langspeler. Op de meeste momenten komen de Spanjaarden verrassend dicht bij het niveau van hun helden en dat is een puike prestatie.
Tracklist:
1. Mystic Fires Of Dark Allegiance
2. Spellbound
3. Black Reign Awaits
4. Frozen Kings
5. Wanderer Of Times
6. Oath Of Forgotten Past
7. Cosmic Black Chaos
8. The Decline Of The Enlightened Gods
9. The Fall Of Aeons
10. Blinded By Light, Enlightened By Darkness (Necrophobic-cover)
