Het in 2010 opgerichte Gloryhammer heeft in ruim een decennium een flinke fanschare opgebouwd met zijn 'over the top'-uitvoering van symfonische power metal. Het gezelschap rondom Alestorm-toetsenist en zanger Christopher Bowes combineert op de uitstekende platen Tales From The Kingdom Of Fife (2013) en Space 1992: Rise Of The Chaos Wizards (2015) bombastische overdaad, herosche refreinen, flitsend gitaarwerk en epische zang met een zeer vermakelijke tekstuele benadering van het genre. In plaats van draken en elfen wordt de mythische wereld van Gloryhammer bevolkt door lasers afvurende goblins en zombie-eenhoorns, die slaperige Schotse plaatsjes aanvallen. Op die platen bewandelt Gloryhammer de dunne lijn tussen humor en vakmanschap met verve.
Met het teleurstellende derde album Legends From Beyond The Galactic Terrorvortex (2019) blijkt die scheidslijn niet meer houdbaar. Terwijl het album in muzikaal opzicht vooral gerecyclede ideen laat horen, wordt het tekstueel allemaal wel erg potsierlijk en lijken de ironische tekstuele kwinkslagen ingeruild voor een soort Manowariaanse grootspraak. Ook in persoonlijk opzicht rommelt het binnen de band. Zanger Thomas Winkler (onder alter ego Angus McFife XIII) is door de band op straat gezet nadat er over en weer op sociale media met modder is gegooid. Winkler kiest eieren voor zijn geld en richt intussen met Angus McSix zijn eigen band op, een duidelijke middelvinger naar zijn voormalige kompanen. Bowes en consorten charteren in de tussentijd Sozos Michael (Eons Enthroned) als nieuwe zanger.
De vraag is dan ook hoe de vlag erbij hangt op dit nieuwe album. Zakt Gloryhammer verder weg richting grijze middenmoot? Of zorgt het nieuwe bloed in de line-up tevens voor nieuw elan? Gelukkig blijkt dat laatste het geval. Zoveel wordt immers direct duidelijk met het onweerstaanbare Holy Flaming Hammer Of Unholy Cosmic Frost. Dit is namelijk pure, ouderwetse Rhapsody-verheerlijking vol neoklassieke frivoliteiten en onbeschaamd pompeus trompetgeschal. Het is alsof we naar een album uit de jaren nul luisteren, het ontbrekende wapenfeit tussen Dawn Of Victory (2000) en Power Of The Dragonflame (2002). De uitvoering is gelukkig uitstekend, waardoor de muziek geen moment oubollig klinkt (de abominabele hoes ten spijt). Sterker nog: het is moeilijk om geen energieboost te krijgen van dit spetterende eerbetoon.
De eerste helft van Return To The Kingdom Of Fife behoort tot het beste materiaal van de band. Ook Imperium Dundaxia blijkt namelijk een heerlijke oldschooltrack, die zich onderscheidt door zijn uitstekende keyboardwerk, terwijl Brothers Of Crail een prima, melodieuze meezinger is. Het hoogtepunt van het album is echter het onweerstaanbare Wasteland Warrior Hoots Patrol een ware oorwurm, die weken blijft hangen dankzij zijn geweldige refrein. De verhalende bijdrage van bassist James Cartwright (get your nuclear goblin asses out of here!) halverwege is ietwat 'over the top', maar vooruit. Het is vooral de uitzinnige saxofoonsolo (waarbij Gloryhammer goed heeft gespiekt bij Miasma van Ghost!) van gastmuzikant Alex McVittie die de kers op de toch al rijkelijk belegde taart vormt.
Gelukkig weet Gloryhammer het hoge niveau ook op de tweede helft van het album vast te houden. Zo is Fife Eternal wederom een uitstekende, frivole powermetaltrack, die iedere liefhebber van Rhapsody en het oude werk van Stratovarius moet aanspreken. In Sword Lord Of The Goblin Horde neemt de band wat gas terug. Het nummer zal vooral vanwege het herosche refrein beklijven zelfs tegen wil en dank, want de zanglijn blijft wederom moeiteloos aan het brein plakken. Het grootste deel van het album kiest de band echter voor zeer opzwepende nummers, waarbij stil zitten onmogelijk is. Met het flitsende en met glorieuze keyboardtamtam gedecoreerde Vorpal Laserblaster Of Pittenweem (de makers van Wallace & Gromit zouden trots zijn op deze titel!) horen we namelijk weer onvervalste power metal uit de hoogtijdagen van het genre, terwijl Keeper Of The Celestial Flame Of Abernethy oud en nieuw op niet te versmaden wijze verbindt met zijn combinatie van Eurovisiebeats, heerlijke zanglijnen en een energiek tempo.
Theatrale power metal is natuurlijk niet compleet zonder een epische compositie waarin alle registers opengaan. Het afsluitende, twaalf minuten durende epos Maleficus Geminus (Colossus Matrix 38B - Ultimate Invocation Of The Binary Thaumaturge) mag dan een titel hebben meegekregen die de wenkbrauwen doet fronsen, het nummer is muzikaal gezien op alle fronten geslaagd. Ondanks de lengte verveelt deze afsluiter namelijk geen seconde. Na een lekker zwaar aangezet, theatraal begin strooit Gloryhammer al snel met uitstekende, melodieuze riffs en prima toetsenwerk. Nieuwe zanger Michael blijkt zich gelukkig uitstekend staande te houden in al dit geweld. Zijn stemgeluid neigt meer richting klassieke power metal: hij is minder van de extreme uithalen, maar legt wel meer melodie in zijn zanglijnen. Daarmee past zijn stemgeluid perfect bij deze muziek. Eerlijk gezegd mis ik Winkler geen seconde.
Natuurlijk is humor nog steeds een belangrijk onderdeel van Gloryhammer werp alleen een blik op de titels en ironie is overduidelijk maar gelukkig keert de band met dit album weer terug naar de basis van de eerste twee albums. Die staan namelijk in het teken van uitstekende, extreem verslavende composities, vol spetterend gitaar- en toetsenwerk en met groots opgezette, catchy refreinen die uitnodigen tot luidkeels meezingen. Daarmee blijkt Return To The Kingdom Of Fife iedere luisterbeurt leuker te worden.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik na de wat flauwe voorganger niet had verwacht dat Gloryhammer zich op zo'n grootse wijze zou revancheren. Wie bovengenoemde powermetalklassiekers in de kast heeft staan en nog steeds met plezier beluistert, kan niet om dit uitstekende werkstuk heen. Sterker nog: ik durf te stellen dat het album in dit genre een klassieker in wording is. Het is een plaat zonder zwakke momenten, met een zeer hoge herspeelwaarde. Kijk dus niet gek op als je op vakantie het refrein van Wasteland Warrior Hoots Patrol neuriet voor verbaasde strandgangers.
Tracklist:
1. Incoming Transmission
2. Holy Flaming Hammer Of Unholy Cosmic Frost
3. Imperium Dundaxia
4. Wasteland Warrior Hoots Patrol
5. Brothers Of Crail
6. Fife Eternal
7. Sword Lord Of The Goblin Horde
8. Vorpal Laserblaster Of Pittenweem
9. Keeper Of The Celestial Flame Of Abernethy
10. Maleficus Geminus (Colossus Matrix 38B - Ultimate Invocation Of The Binary Thaumaturge)
