Bij de meeste jongere metalliefhebbers zal de naam Keep Of Kalessin niet direct een belletje doen rinkelen, maar degenen die net als ondergetekende al wat langer meedraaien, zullen zich ongetwijfeld nog de magistrale platen Armada (2006) en Kolossus (2008) kunnen herinneren. De nog grijzere duiven onder ons wijzen nu overigens direct naar het oudste werk van de Noren, want deze band draait al sinds 1997 (debuutalbum Through Times Of War) mee. Het zijn echter de platen uit het eerste decennium van deze eeuw die een onuitwisbare indruk achterlaten. De hierboven genoemde albums uit dat decennium laten een epische en meeslepende vorm van black metal horen die we tot dan toe zelden hadden gehoord, met nummers die zon intensiteit en kracht uitstralen dat ze bijkans uit hun voegen barsten. Vooral Armada is nog steeds, ondanks de misschien iets t cleane productie, een ronduit meesterlijk epos. Als de film 300 een blackmetalsoundtrack zou hebben, zou het dit album zijn.
Met het in 2015 verschenen Epistemology kiest Keep Of Kalessin, mede door de nodige bezettingswisselingen, voor een andere aanpak. Oorspronkelijke zanger Torbjrn Schei (Thebon) wordt bij het grofvuil gezet en oprichter/gitarist Arnt Obsidian Grnbech (Obsidian Claw) kiest ervoor om zelf ook maar de zang voor zijn rekening te nemen. Daarmee verandert er iets fundamenteels aan de sound, want de epische screams van zijn voorganger maken plaats voor hogere en cleanere zanglijnen. Daardoor klinkt Epistemology bij vlagen bijna als een extreem powermetalalbum. In muzikaal opzicht is het nog steeds zeer herosche, op furieus tempo gespeelde extreme metal wat de klok slaat.
Na een radiostilte van ruim acht jaar verschijnt in de voordagen van 2023 toch ineens een nieuw album in de vorm van Katharsis. Het is pas de zevende langspeler van het drietal uit Trondheim in achtentwintig jaar tijd. Inmiddels is Keep Of Kalessin nog meer een veredeld soloproject van Obsidian Claw geworden, want de laatste oudgediende drummer Vegar Ytterdal Larsen (Vyl) is inmiddels ook opgestapt. Dat roept vooral de vraag op hoe actueel de band tegenwoordig nog klinkt. Doet Katharsis zijn naam eer aan, of is het album vooral een anachronistische nawee van een reeds lang vervlogen tijdperk?
Gelukkig kan al snel de conclusie getrokken worden dat Katharsis een meer dan waardige toevoeging is aan de discografie van Keep Of Kalessin. Sterker nog: het album kan zich met de klassiekers van weleer meten. Daarvoor hoef je alleen maar het titelnummer te beluisteren, waarmee het album op fantastische wijze wordt geopend. Deze track knalt op werkelijk verrukkelijke wijze uit de speakers en herbergt die fantastische, epische sfeer die deze band kenmerkt. De zang van Obsidian Claw is bovendien veel diverser dan op de vorige langspeler. Met zijn grunts en langgerekte screams grijpt hij qua stijl meer terug op de oudere platen van de Noren.
De eerste helft van Katharsis staat vol met dit soort intense pareltjes. Zo gaat Hellride op dezelfde voet van razernij door, maar voegt daar sfeervolle symfonische elementen aan toe. Het langere The Omni behoort tot de absolute hoogtepunten. Deze track is progressiever van karakter dankzij het aan het latere werk van Enslaved refererende, spannende toetsenwerk, maar tegelijkertijd etaleert ook deze track de zo machtige en typerende combinatie van heroek en intensiteit. Daarmee ontpopt het epos zich tot een van de beste nummers uit het toch al niet misselijke oeuvre van Keep Of Kalessin. War Of The Wyrm vormt een relatief rustpunt. De donkere riffs, de militaristische drumroffels en de ondersteunende koorzang geven het nummer een omineuze sfeer mee.
De tweede helft van Katharsis bevat iets meer ruimte voor experimenten. Zo is Journeys End de meest verrassende track. Dankzij het verrassende akoestische gitaarwerk en de cleane zang begeeft de band zich hier bijna op het terrein van de klassieke heavy metal. Net wanneer de twijfel begint toe te slaan, bloeit de track heel langzaam open middels een gevoelige leadgitaarpartij en aanzwellende bombast. The Obsidian Expanse is met ruim tien minuten de langste compositie, maar mist door het relatief monotone karakter iets van de urgentie die de andere nummers wel herbergen. Gelukkig maakt Throne Of Execration alles goed. Deze track is met ruim acht minuten ook geen korte zit, maar knalt met voor Keep Of Kalessin typerende macht en praal uit de speakers, nog eens extra begeesterend dankzij de fantastische, langgerekte zanglijnen in het grandioze refrein. De manier waarop het nummer uitmondt in een prachtige, epische passage met een fijnbesnaarde solo is zeer indrukwekkend.
Het mag duidelijk zijn: Katharsis is een waardig comebackalbum van een grootse band. Ondanks de hoge intensiteit verveelt het album geen seconde. De schijf heeft bovendien een uitstekende, krachtige productie meegekregen, iets zwaarder dan het toch wat al te gepolijste Armada en Kolossus. Dit album maakt duidelijk dat Keep Of Kalessin terug is en geen genoegen neemt met half werk! Een zeer knap staaltje vakmanschap, dat ik eerlijk gezegd niet meer had verwacht van deze band. Chapeau!
Tracklist:
1. Katharsis
2. Hellride
3. The Omni
4. War Of The Wyrm
5. From The Stars And Beyond
6. Journey's End
7. The Obsidian Expanse
8. Throne Of Execration
9. The Eternal Swarm (Outro)
