Bury Tomorrow mag zich inmiddels tot de grote acts binnen het metalcore-genre rekenen. Ondanks dat het debuutalbum Portraits al in 2009 het levenslicht zag, leek de band het grote publiek pas echt in 2016 te bereiken met het sterke Earthbound. Vervolgens waren de platen Black Flame (2018) en Cannibal (2020) een schot in de roos en klinkt ook het nieuwste wapenfeit The Seventh Sun behoorlijk en ambitieus, maar komen er tevens mankementen bovendrijven.

Voordat de opnames van deze plaat begonnen, verliet mede-oprichter Jason Cameron de band. Doordat hij naast het gitaarspel ook de cleane zang voor zijn rekening nam, verliest de groep hiermee een groot deel van zijn signature-sound. In zijn plaats zijn gitarist Ed Hartwell en toetsenist Tom Prendergast gekomen, waarbij laatstgenoemde ook de cleane vocalen voor zijn rekening neemt.

Het aantrekken van een toetsenist heeft ook weer zijn uitwerking op de muziek. Nu waren er eerder ook al synth- en elektronische elementen te horen, maar ditmaal zijn ze nadrukkelijker aanwezig. Daarbij is er ook een grotere rol weggelegd voor melodieuze passages en de cleane zang. Het zorgt ervoor dat Bury Tomorrow op The Seventh Sun minder hard voor de dag komt en er regelmatig gas terug wordt genomen. Hiermee volgt de groep een toch wel wat negatieve trend in het genre en doet Bury Tomorrow regelmatig denken aan Linkin Park en het recentere werk van Architects.

Gelukkig staat er ook nog een aantal sterke beukers op de plaat. Boltcutter is een heerlijke stamper, waarbij Daniel Winter-Bates vocaal flink van leer trekt, maar ook Abandon�Us en het sterke Heretic imponeren. Het zijn dan ook de harde nummers die de plaat overeind houden, maar waarin bovenal het vertrouwde geluid van Bury Tomorrow goed naar voren komt. De tracks waar de cleane zang te veel de overhand neemt (Majesty, Recovery?, Begin Again) en deels afsluiter The Carcass King, overtuigen toch minder en klinken bovendien te generiek.

Het zorgt ervoor dat The Seventh Sun zijn momenten heeft, maar op sommige vlakken ook teleurstelt. Het is alsnog een heel degelijke plaat en de liefhebber van toegankelijke, meer melodieuze metalcore kan hiermee prima uit de voeten. Bury Tomorrow laat in ieder geval horen ambitieus te zijn en het kan zomaar zijn dat de formatie hiermee een nog grotere doelgroep bereikt. Desondanks is voor wie de groep nog niet kent, het eerdere werk meer aan te raden.

Tracklist:
1. The Seventh Sun
2. Abandon Us
3. Begin Again
4. Forced Divide
5. Boltcutter
6. Wrath
7. Majesty
8. Heretic (ft. Loz Taylor)
9. Recovery?
10. Care
11. The Carcass King (ft. Cody Frost)