Het is best lang stil geweest rondom Rotten Sound, de grootste grindcoreband uit Finland. Het is ondertussen vijf jaar geleden dat de hiervoor zo productieve band nieuw materiaal heeft uitgebracht en zelfs zeven sinds de laatste langspeler. Het woord lang moet hier eigenlijk tussen aanhalingstekens, want het gaat natuurlijk om een grindcoreband. Zo telt deze nieuwe schijf achttien nummers, maar duurt het album maar net twintig minuten. Dat het wat langer duurde voordat er een nieuw album verscheen, betekent gelukkig niet dat de creatieve batterij helemaal leeg is. Apocalypse is namelijk een precisiebombardement van jewelste dat laat horen waarom de Finnen bij de top van de hedendaagse grindcore horen.
Zoals het een klassiek grindcore-album betaamt is er amper plaats voor subtiliteit. De gitaarpartijen van Q (Mika Aalto) zijn agressief en snel en doen qua sound zoals we gewend zijn denken aan de Zweedse deathmetalschool. Drummer Sami Latva ramt er weer lustig op los. Zijn strakke spel is altijd de ruggengraat van de muziek, maar hij krijgt in nummers als Suburban Bliss en Digital Bliss ruim de mogelijkheid zelf ook in de spotlight te staan. Dit is ook de eerste kans die nieuwe snarenplukker Matti Raappana heeft om zijn sporen te verdienen. Dit doet hij gelukkig met verve. Zijn basspel is smerig en dik en zorgt voor een lekker modderig geluid. Hij is daarnaast verantwoordelijk voor de achtergrondvocalen. Hij blaft en krijst lekker mee met vocalist G (Keijo Niinmaa) wat de vocalen nog extremer laat overkomen. Niet dat G daar hulp bij nodig heeft, want hij gooit zijn strot zelf ook lekker open. Hij krijst en grunt de longen uit zijn lijf en de woede die grindcore heeft gerfd van hardcore punk is dan ook elk moment voelbaar.
Dat het woord subtiliteit niet voorkomt in de vocabulair van Rotten Sound betekent niet dat er maar een beetje dom geramd wordt. Het album staat vol met tempowisselingen die je onverwachts bij de keel grijpen, zoals in Fight Back en Newsflash. Ook wanneer het tempo wordt terug geschroefd, vertikken de heren het ook maar een beetje aan hardheid in te boeten. Zo zijn het begin van Denialist en het einde van Inflation enorm beukende passages die respectievelijk doen denken aan de hardere kant van sludge metal en de breakdown van een hardcoreband.
In slechts twintig minuten laat Rotten Sound horen dat het terug is van eigenlijk niet weggeweest. Op woedende wijze stort de band al zijn maatschappijkritiek uit over de luisteraar. Het album ragt, stompt en mept in de rondte en laat de luisteraar verpulverd achter. Wie zin heeft om even muzikaal weggeblazen te worden, moet dit album zeker opzetten.
Tracklist:
1. Pacify
2. Equality
3. Sharing
4. Apocalypse
5. Suburban Bliss
6. Renewables
7. Newsflash
8. Digital Bliss
9. True And False
10. Denialist
11. Nothingness
12. Fight Back
13. Patriots
14. Ownership
15. Science
16. Empowered
17. Breach
18. Inflation
