Met de release van het debuutalbum Aan De Wormen Overgeleverd zet de Nederlandse blackmetalband Bezwering zichzelf ruim twee jaar geleden op ferme wijze op de kaart. De groep uit Gelderland, bestaande uit leden van onder andere Heidevolk, Wederganger, Mondvolland en Knoest, wisselt op die kennismaking bonkige black metal, melodieuze pagan black metal en slepende begrafenisritmes af op een manier die naar meer smaakt. Het is een teken aan de wand dat het kwaliteitslabel Vn Records het epistel op de markt brengt.
In de nadagen van afgelopen jaar brengt dit Duitse label ook de opvolger uit, onder de noemer Dodenkroning. Qua thematiek blijft Bezwering dus uit hetzelfde vaatje tappen. Vrijwel ieder nummer handelt over de tocht naar gene zijde. Ook in muzikaal opzicht is er weinig veranderd ten opzichte van het debuut. En waarom ook? Net als op het debuut maakt Bezwering in de tien composities op Dodenkroning immers duidelijk dat er genoeg variatie is aan te brengen in de black metal van dit gezelschap. Met name de afwisseling qua zang bijtende screams en plechtige, cleane zang, verzorgd door respectievelijk ex-Heidevolk-zanger Alfschijn en Onzalige - blijft een sterk punt.
Dodenkroning straalt op veel momenten een verbeten en grimmige sfeer uit. Dat komt vooral door de soms slordige riffs (De Wil Van Het Kwaad), of de lang aanhoudende gitaarfeedback (Vuurzucht), die de nummers een vuig rafelrandje meegeven. In combinatie met de Nederlandstalige teksten roept dat soort momenten wel herinneringen op aan het werk van Fluisterwoud. Het zijn echter vooral de momenten waarop de band een paar tandjes terugschakelt die het krachtigst zijn. Zo klinkt Ontaarding fantastisch door de combinatie van gedragen zang en norse, ploegende, maar tegelijkertijd zeer sfeervolle riffs. Simpel, maar zeer effectief, zeker als er nog een fraaie, melodieuze leadgitaarpartij bij komt.
Een klein minpunt van het album is de productie, die nog een tandje rauwer is dan het debuut. Dat blijkt vooral uit het wat snerpendere gitaargeluid, dat op enkele momenten enigszins storend werkt. Jammer genoeg komen de vuige beukpassages, zoals in Nijd en Wolvengang, daardoor net iets minder krachtig uit de verf. Bovendien verliest de plaat tegen het eind wat aan impact. Zo bevatten Ondergronds en Het Leven Ontstegen te weinig memorabele riffs om echt te boeien. Voorgoed Gekweld is zelfs volstrekt misplaatst dankzij het akoestische gitaarwerk, waardoor het nummer klinkt als een van de surfrockparodien van klassieke blackmetaltracks die op het internet te vinden zijn. Als ironische knipoog is dat leuk, maar als serieuze track heel wat minder.
Over de gehele linie is het debuut dus wat krachtiger. Desondanks is er voor de liefhebber van onopgesmukte black metal voldoende genietwaardig materiaal te vinden op deze tweede langspeler. De jaarlijstjes zal Dodenkroning ook met terugwerkende kracht niet halen, maar een ruime voldoende zit er zeker in.
Tracklist:
1. Wereldbrand
2. Nijd
3. Ontaarding
4. De Wil Van Het Kwaad
5. Vuurzucht
6. Wolvengang
7. Ondergronds
8. Het Leven Ontstegen
9. Voorgoed Gekweld
10. Lijf Noch Lijk
