In de meer dan dertig jaar dat Enslaved actief is, hebben de heren het de luisteraar zelden makkelijk gemaakt. Niet alleen vanwege de teksten die genspireerd zijn door Noordse mythologie, maar ook vanwege de muziek die progressief, gelaagd en eigenzinnig is. Black metal, progrock, psych en folk zijn slechts enkele stijlen die je terughoort in de uitdagende composities.
Heimdal is misschien wel het meest complexe album van de Noren. Het is een gelaagd, psychedelisch, experimenteel geheel met veel tempo- en klankkleurwisselingen. Het vergt dan ook meerdere luisterbeurten om te doorgronden wat er allemaal gebeurt. Breakbeats in Kingdom? Waarom niet. Grote overgangen of plotseling eindigen met een compositie? Ze doen het gewoon. Zo begint Forest Dweller met vredig akoestisch getokkel en cleane zang, maar vervolgt deze opvallende track met black-n-roll, en dan zijn we nog niet eens halverwege het nummer.
Vooral het eigenzinnige keyboardspel van Hkon Vinje valt op. Op het eerste gehoor lijkt het in bepaalde gevallen los te staan van de rest van de bijdragen. Niet alleen qua melodien, maar ook qua stijl, die flink contrasteert met die van de anderen. Zo bevat Forest Dweller een orgelsolo terwijl de andere leden zich in een black-n-roll-modus bevinden. The Eternal Sea begint met moderne trancemelodie terwijl de anderen neerslachtige doom spelen.
Het gitaarwerk en de zang zijn dit keer de voornaamste smaakmakers. In elke track vind je wel interessante riffs. De eerste doomriff in opener Behind The Mirror is direct raak. En luister eens naar de simpele, doch zeer effectieve riffs in Kingdom. Niet elk idee is memorabel, maar ze staan wel in dienst van de sfeer en het geheel. De verhalende manier van zingen in het tweede deel van Kingdom doet dat ook. Het betrekt de luisteraar nadrukkelijker bij het onderwerp van het album: Heimdall, wachter der goden binnen de Noordse mythologie. De harmonien in de cleane zang van The Eternal Sea brengen je in hogere sferen. De afwisseling van verschillende zangtechnieken in Forest Dweller is een hoogtepunt op zich.
Het drum- en baswerk staat relatief zacht in de mix. Na meerdere luisterbeurten vallen bepaalde ideen, zoals de eerdergenoemde breakbeats of een bepaalde baslijn op. De ritmische riffs zorgen ervoor dat je constant in een lekkere vibe zit. Die halverwege Behind The Mirror zijn een uitstekende vondst en ook de twee verschillende in Congelia versterken elkaar. Constant vraag je je af hoe een en ander zo effectief geconstrueerd is.
Heimdal laat je zeker de eerste luisterbeurten met veel vragen achter. Er gebeurt enorm veel. Hoewel de zestiende full-length vol staat met gelaagde muzikale ideen, is het toch een album dat ademt. Soms heeft het een jamsessie-karakter (het titelnummer en Congelia), andere nummers bevatten een traditionelere opbouw, al gebeuren er in elk nummer onverwachte dingen. Het is een knap en eigenzinnig geheel dat intrigeert, maar wel wat inlevert op het gebied van memorabele songs. Enslaved blijft zichzelf en dat is veel waard.
Tracklist:
1. Behind The Mirror
2. Congelia
3. Forest Dweller
4. Kingdom
5. The Eternal Sea
6. Caravans To The Outer Worlds
7. Heimdal
