Bodyfarm is terug met vers bloed in de bezetting, een nieuw label en een nieuwe plaat: Ultimate Abomination. Oudgedienden Bram Hilhorst en Alex Seegers hebben het grootste deel van de arrangementen voor hun rekening genomen. Alex heeft zijn basgitaar ingeruild voor een model met een kortere hals en twee extra snaren, Ralph de Boer (Dead Head) is de nieuwe frontman/bassist en drummer Quint Meerbeek heeft in goede harmonie zijn kruk afgestaan aan David Shermann (Weltschmerz, Wrang). De formatie blijft trouw aan het bekende Bodyfarm-geluid, al zijn er ook zeker nieuwe karaktertrekjes te ontdekken.
Allereerst is de tactiek van oorlogsvoering gewijzigd. Bodyfarm richt zich met dit vijfde album op psychologische oorlogsvoering. Het menselijk gedrag en de duistere diepten van onze geest staan centraal. Iedere track vertelt een eigen verhaal, maar de rode draad in de teksten van Ralph is de strijd op het slagveld van het leven zelf. De grunts van Ralph zijn net zo bruut en agressief als die van Thomas Wouters op de voorgaande platen, maar zijn stem klinkt minder geforceerd en heeft een groter bereik. De ouderwetse, zwartgeblakerde death heeft daarnaast een diverser en vooral een groovender karakter dan voorheen. Het gitaarwerk van Bram is technisch en uitgekiend, vooral te horen in Symbolical Warfare, maar opvallend is ook de flinke dosis death-'n-roll die in het geheel verweven is. Origineel is het allemaal niet, maar wel ijzersterk en technisch goed uitgevoerd.
Bodyfarm windt er geen doekjes om en met een flinke dosis agressie zet opener Torment de toon voor het album als geheel. De twee meest opvallende tracks zijn al op YouTube verschenen. Eerlijk gezegd wist The Wicked Red niet meteen te overtuigen. De track doet sterk denken aan het derde album van Entombed, Wolverine Blues (1993). Het is zeker een catchy nummer en gelukkig speelt Bodyfarm in een hogere versnelling, maar het valt een beetje uit de toon. Het logge zwaargewicht The Swamp, fraai ingeleid door het melancholische geluid van de cello, is daarentegen het absolute hoogtepunt op de plaat.
Ondermaatse tracks treft je niet aan op het album. Na enkele luisterbeurten kan ik The Wicked Red zeker waarderen. Ieder nummer bevat wel iets wat de aandacht weet te trekken. Zo bevat Sacrilege Of The Fallen een lekkere viking-vibe, schittert frontman Ralph in Carving Repentance en is Empire Of Iniquity een schoolvoorbeeld voor een goede songstructuur als het aankomt op goede, pakkende death. De productie is weer uitstekend. De plaat is opgenomen in Studio Hilhorst, met uitzondering van de drums. Het slagwerk is opgenomen door JB van der Wal (Dool, ex-Aborted) in de Soundlodge Studio. De mix en mastering was in handen van Yarne Heylen (Carnation).
Catchy riffs, fraaie leads, lekkere solo's en een finke dosis variatie stuwen Ultimate Abomination naar een uitstekende score. En laten we eerlijk zijn, gelukkig staan stevige, brute gitaarnummers zonder franje als Blasting Tyranny ook op het menu. Soul Damnation en Charlatan Messiah behoren ook tot die categorie. Ja, Bodyfarm heeft met Ultimate Abomination een uitstekende plaat afgeleverd.
Tracklist:
1. Torment
2. Symbolical Warfare
3. The Wicked Red
4. Blasting Tyranny
5. The Swamp
6. Carving Repentance
7. Empire Of Iniquity
8. Soul Damnation
9. Sacrilege Of The Fallen
10. Charlatan Messiah
