Aan de hand van de discografie van het Amerikaanse Incursion zou je het niet zeggen, maar de band heeft toch echt zijn wortels in de vroege jaren tachtig. Destijds verscheen er slechts iets op een verloren cassette en in 1986 stopte de band ermee. Enkele jaren geleden besloten de oorspronkelijke gitaristen Maxx Havick en Michael Lashinsky en drummer Buddy Norris de groep nieuw leven in te blazen, met de aardige ep The Hunter (2020) als resultaat. De mannen grijpen terug op de muziek waar zij mee zijn opgegroeid. De muziek van Incursion klinkt dan ook als traditionele heavy metal, hier en daar wat NWOBHM-invloeden, en af en toe een riedel die herinnert aan Black Sabbath. Op het debuutalbum is Dan Douchette de slagwerker van dienst en de zang wordt verzorgd door Steve Samson.
Het degelijk geproduceerde The Hunter klinkt niet onaardig met hier en daar een fijne galop. Het schijfje staat vol met muziek die best al veertig jaar oud had kunnen zijn, maar dan in een iets moderner jasje. Wanneer je bekend bent met die extended play, valt het debuutalbum Blinding Force toch een beetje tegen. Het opent met een langgerekte gitaarpartij la Sabbath en vervolgt als traditionele, uptempo heavymetaltrack. Het musiceren is verdienstelijk, Samson heeft een ietwat standaard, maar toch zeer fijn stemgeluid en de productie is prima. Toch wil het op muzikaal gebied niet echt knetteren of opvallen. De koorzang is op zijn plaats en goed getimed, de gitaarsolo's zijn aardig, maar er mist iets wat de ep wel heeft.
Misschien is het wel omdat alles zo'n ontzettend serieuze indruk maakt. Iets van het speelse karakter van The Hunter lijkt te ontbreken. Samson klinkt daarop losser en vlotter. Luister maar eens naar II. Warrior Of Destruction en vervolgens naar The Rites van de langspeler. Laatstgenoemde is net wat te steriel. Feitelijk geldt dat voor de langspeler als geheel. Op zich zijn de nummers aardig met hier en daar een misser, bijvoorbeeld het doomerige The Sentinel dat maar voortkabbelt en weinig interessante partijen kent. Strike Down kent eenzelfde soort opstartproblemen, maar trekt aan het einde van de track toch bij. Over het algemeen zijn de songs echter goed te pruimen.
Verwacht geen grensverleggende of genrevernieuwende tracks. Simpelweg degelijke heavy metal die beter tot zijn recht zou zijn gekomen wanneer deze net iets meer richting het geluid en musiceren van The Hunter zou gaan. In zijn huidige vorm bekruipt je bij Blinding Force een constant 'net niet'-gevoel.
Tracklist:
1. Blinding Force
2. Vengeance
3. Running Out
4. The Sentinel
5. The Rites
6. Master Of Evil
7. Strike Down
8. Hang 'Em High
9. Riot Act
