Het blijft een beetje aanrommelen met de line-up van Queensrche. Ook op het zestiende album Digital Noise Alliance zijn er wisselingen van de wacht. Zo is gitarist Mike Stone teruggekeerd ten koste van Parker Lundgren en is Casey Grillo de nieuwe drummer waarmee oudgediende Scott Rockenfield definitief uit beeld lijkt te zijn. Digital Noise Alliance is ook het vierde album met Todd La Torre als frontman en laat een gefocust Queensrche horen.
De nieuwe nummers borduren voort op het songmateriaal van de vorige drie platen. Hierbij klinkt Queensrche enerzijds moderner, maar wordt er anderzijds ook regelmatig gemikt op een vertrouwder geluid. Het zit hem hier in kleine details. Zo zijn er regelmatig gitaarpartijen te horen die qua insteek en geluid sterk doen denken aan de Empire-periode. In Lost In Sorrow hebben de synths in het laatste stuk een groot Eyes Of A Stranger-gehalte. In het indrukwekkende Behind The Walls zorgt de manier waarop de vocalen gebracht worden voor een Rage For Order-gevoel. Het zijn stuk voor stuk slimme dingen die zorgen voor een oldschool-Rche-gevoel zonder dat er sprake is van je eigen materiaal recyclen.
Queensrche doet op dit album geen nieuwe dingen, maar het songmateriaal is simpelweg boeiender dan op de recente platen. Het is allemaal wat verzorgder. De melodien bijvoorbeeld, maar ook de overgangen en de flow zorgen ervoor dat je gedurende de plaat aandachtig blijft luisteren, en dat niet altijd het geval geweest bij Queensrche. Lost In Sorrow, Sicdeth, Behind The Walls, Hold On en Tormentum zijn toch duidelijke signalen dat de band nog kan leveren.
Foutloos is de plaat niet. Het rustigere Forest is wat gezapig en past eigenlijk beter op een mid-jarennegentigplaat dan hier. En dan is er ook nog de Billy Idol-cover Rebel Yell. Een opmerkelijke keuze, maar vooral, zoals zo vaak met covers, overbodig.
Beste album sinds plaat X. Dat is wat je vaak leest wanneer een gerenommeerde band weer met goed album op de proppen komt. Of Digital Noise Alliance het beste album is sinds Empire (1990), Promised Land (1994) of welk album dan ook, is lastig te zeggen. Het klinkt in ieder geval al veel meer als Queensrche en het songmateriaal is sterk. En dat maakt dit tot een erg leuke plaat.
Tracklist:
1. In Extremis
2. Chapters
3. Lost In Sorrow
4. Sicdeth
5. Behind The Walls
6. Nocturnal Light
7. Out Of The Black
8. Forest
9. Realms
10. Hold On
11. Tormentum
12. Rebel Yell (Billy Idol-cover)
